رویکرد خوتعاملی

با توجه به اینکه مخاطرات طبیعی باعث ایجاد اختلالات اجتماعی و اقتصادی، فرهنگی، کالبدی و عملکردی شدید در شهرها می شود، ارتقای تاب آوری شهری به عنوان یک قابلیت، نه تنها به حفظ عملکرد اولیه شهرها کمک می کند، بلکه منجر به بهبود و شکوفایی شهرها پس از وقوع مخاطرات می شود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر در تاب آوری شهری است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و دارای ماهیت تفسیری و تحلیلی و از لحاظ روش در گروه پژوهش های کیفی و کمی قرار دارد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل های گراند تئوری، دلفی و در نهایت از ماتریس خودتعاملی  (SSIM) استفاده شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر نیز شامل متخصصان و نخبگان در حوزه برنامه ریزی شهری به طور عام و به طور خاص مدیریت شهری است. به منظور گردآوری جامعه نمونه از روش نمونه گیری هدفمند صورت گرفت، که در نهایت تعداد  (30) نفر به عنوان جامعه نمونه انتخاب شد.در پژوهش مقولاتی از جمله اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی، به عنوان عوامل مؤثر در تاب آوری شهری شناسایی شدند، که در ادامه نیز با استفاده از روش دلفی در دو مرحله نظر سنجی؛ موافقت خبرگان در رابطه با عوامل مطرح شده اعلام شد. سپس نتایج ماتریس خود تعاملی نشان داد، عامل اقتصادی بر سایر عوامل دیگر تأثیر دارد. عامل کالبدی، که مهم ترین عامل در تاب آوری شهری است ، متاثر از سایر عوامل است و به خودی خود تأثیری بر عامل دیگری نمی گذارد