فرزندان شاهد و ایثارگر

هدف اصلی این پژوهش، مقایسه اثربخشی مداخله متمرکز بر تروما و آموزش مهارت های اجتماعی بر توانایی و مشکلات نوجوانان فرزندان نوجوان دختر (16-13 سال) شاهد و ایثارگر بود. 39 نفر از فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و در سه گروه 13 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) به صورت تصادفی قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (SDQ گودمن، 2000) و پرسشنامه جمعیت شناختی بود. پس از اعمال مداخله پس آزمون و چهار ماه بعد پیگیری اجرا شد. نتایج حاکی از آن بود که تفاوت معنی داری در نمره کل (نمره کل توانایی و نمره کل مشکلات رفتاری هیجانی) بین گروه های آزمایش متمرکز بر تروما و آموزش مهارت های اجتماعی در مقایسه با گروه گواه وجود داشت (F=4.29,P≤0.001). در زیر مقیاس های مشکلات بیش فعالی (M=3.15) و مشکلات سلوک (M=3.23)، اثربخشی مداخله متمرکز بر تروما از آموزش مهارت های اجتماعی مؤثرتر بود. در مرحله پیگیری، و در زمینه توانایی نوع دوستی، آموزش مهارت اجتماعی (M=9.53) بر مداخله متمرکز بر تروما (M=9.38) برتری داشت (01/0 >P ،F=6.98).در مجموع، این تحقیق استفاده از مداخله متمرکز بر تروما و مداخله آموزشی مهارت های اجتماعی را در جهت افزایش توانایی ها و کاهش مشکلات رفتاری در فرزندان شاهد و ایثارگر پیشنهاد می کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش کارآفرینی اینترنتی بر قصد کارآفرینانه فرزندان شاهد و ایثارگر استان مازندران با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری متشکل از کلیه فرزندان شاهد و ایثارگر دانشگاه آزاد واحد ساری به تعداد 612 نفر بوده با استفاده از فرمول کوکران تعداد 235 نفر با روش روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای که بصورت استاندارد توسط ژو و لی(2020) طراحی شده، بود. تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار های SPSS و PLS استفاده شد. نتایج حاکی از آنست که آموزش کارآفرینی اینترنتی بر دانش کارآفرینی، توانایی کارآفرینی و قصد کارآفرینانه فرزندان شاهد و ایثارگر استان مازندران تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین دانش کارآفرینی و توانایی کارآفرینی بر قصد کارآفرینانه فرزندان شاهد و ایثارگر استان مازندران تاثیر مثبت و معناداری دارد.

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش اثربخشی مداخله رفتاری- شناختی متمرکز بر تروما بر توانایی و مشکالت فرزندان دختر نوجوان شاهد و جانباز شهر اصفهان (13-16ساله) بود. روش: پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش تمامی فرزندان نوجوان دختر شاهد و ایثارگر در سال تحصیلی 1388-1389 در شهر اصفهان بود که از میان آنان گروه نمونه به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسش نامه جمعیت شناختی و پرسش نامه توانایی ها و مشکالت (SDQ) (گودمن، 1997) بود. پس از اعمال مداخله، پس آزمون اجرا و 4 ماه بعد پیگیری اجرا شد. یافته هابااستفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مداخله رفتاری- شناختی متمرکز بر تروما بر اساس طرح درمان کوهن و همکاران(2001) بوده است. نتایج:داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری بررسی شد.نتایج تحلیل نشان داد که تفاوت میان گروه های آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحله پس آزمون(P

مقدمه: در سال های اخیر، مهارت های زندگی و آموزش آن توانسته است اهمیت خود را میان اقشار مختلف پیدا کند. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر عزت نفس فرزندان شاهد و ایثارگر شهر تهران بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل 15 نفر به عنوان گروه کنترل و 15 نفر به عنوان گروه آزمایش از فرزندان دختر شاهد و ایثارگر شهر تهران است که  در جلسات آموزش مهارت های زندگی شرکت داشته اند. مداخلات به شکل 8 جلسه آموزش گروهی و هر جلسه به مدت 90 دقیقه اجرا شد. ابزار اندازه گیری پژوهش، پرسشنامه عزت نفس آیزینگ است. نتایج: تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر عزت نفس تأثیر مثبت داشته و معناداری آن برای مقایسه عزت نفس گروه آزمایش و کنترل برابر با 006. بوده است. بحث: به نظر می رسد آموزش مهارت های حل مسئله، تصمیم گیری و تفکر خلاق تأثیر بسزایی در عزت نفس فرزندان شاهد و ایثارگر دارد و افراد را در ارتباط با حل مشکلات احتمالی که در زندگی پیشرو دارد یاری می رساند.  

مقدمه: در سال های اخیر مهارت های زندگی و آموزش آن توانسته است اهمیت خود را در میان اقشار مختلف پیدا کند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر شادکامی فرزندان شاهد و ایثارگر شهر تهران بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی بوده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل 15 نفر بعنوان گروه کنترل و 15 نفر بعنوان گروه آزمایش از فرزندان دختر شاهد و ایثارگر شهر تهران بوده است که به صورت داوطلبانه انتخاب و در جلسات آموزش مهارت های زندگی شرکت داشته اند. مداخلات به شکل 8 جلسه آموزش گروهی، هر جلسه به مدت 90 دقیقه اجرا شد. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه شادکامی آکسفورد بود. نتایج: یافته های تحقیق نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی تأثیر مثبت داشته و به طورمعناداری میزان شادکامی گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل گردید. بحث: به نظر میرسد آموزش مهارت های حل مسئله، تصمیم گیری و تفکرخلاق تأثیر به سزایی در شادکامی افراد دارد و افراد را در ارتباط با حل مشکلات احتمالی که در زندگی پیش رو دارند یاری می رساند