سطوح مدیریت ورزش

به رغم حضور موثر بانوان در مقاطع تحصیلی عالی و احراز شایستگی های عمومی وجود نوعی مانع نامریی به نام سقف شیشه ای در مدیریت ورزش کشور بسیار بارز است. هدف از انجام این پژوهش مطالعه عدم رشد سازمانی زنان در سطوح مدیریتی ورزش می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و از نظر هدف کاربردی می باشد. برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای و پرسشنامه محقق ساخت استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه توسط مختصصان صورت و پایایی پرسشنامه 88/0 محاسبه شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل مدیران وزارت ورزش و جوانان، نایب رئیسان زن فدراسیون ها و هیات های ورزشی و اعضای هیات علمی زن متخصص تربیت بدنی تشکیل می دادند. در این پژوهش نمونه تحقیق برابر جامعه و به صورت تمام شمار تعیین گردید. که در مجموع 250 نفر بعنوان نمونه تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنف، مقایسه میانگین یک جامعه و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد بطور کلی توسعه مدیریتی ورزش زنان در کشور دارای موانع تایید شده ای می باشد و مهمترین موانع تاثیر گذار در ارتقای زنان در سطوح مدیریتی ورزش کشور به ترتیب اهمیت عبارت بودند از؛ موانع اقتصادی، موانع سازمانی، موانع فرهنگی، موانع سیاسی و موانع اجتماعی. به عنوان نتیجه گیری، زنان به سه روش؛ توانمندسازی خود، پذیرش نقش های مدیریت و کارآفرینی(شناخت و فرصت های تازه) می توانند راه پذیرش نقش های مدیریت را بر خود هموار کنند.