اعتراض خاموش

انزوای خودخواسته، پدیده خاموش سازمان به شمار می رود؛ حالتی که کارمند عامدانه و با اختیار، گوشه عزلت برمی گزیند و خود را از هیاهوها و رویدادها دور کرده و دِل به مشارکت در فعالیت های سازمانی نمی دهد. نامکشوف ماندن ابعاد و موجبات از نظرگاه پژوهشگران و پنهان ماندن از دید مدیران، منجر به ضرورت یافتن انجام تحقیق شد. بنابراین این تحقیق، به دنبال شناخت عمق مفهومی و موجبات سببی این پدیده کمتر شناخته شده است. این تحقیق از ساحت رویکرد بر پایه روش کیفی و راهبرد نظریه مبنایی از نوع سامان مند استوار است. جامعه آماری شامل خبرگان شاغل سازمان های دولتی شهر ایلام بودند که به شیوه نمونه گیری نظری با در نظرگرفتن قاعده اشباع تئوریک با تعداد 17 نفر مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد. قابلیت اطمینان به داده های کیفی از طریق معیارهای لینکلن و گوبا (1985)، سنجش شد. سرانجام کنکاش در عمق داده ها موجب سربرآوردن 5 مقوله مسمومیت سازمانی، شاکله سنتی سازمان، ناکارآمدی فرایندهای اداری، تلخکامی های تجربه شده و فرهنگ و جو سازمانی به عنوان موجدات انزوای خودخواسته با نشانگرهای دیگر هراسی، اعتراض خاموش، توقعات آرمان گرایانه و منش محافظه کاری بود.