رشته های کشاورزی

تحقیق حاضر به منظور بررسی عوامل مؤثر بر نگرش دانشجویان رشته های کشاورزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران نسبت به آموزش های عملی کشاورزی انجام شد. تعداد 335 نفر به عنوان نمونه از جامعه آماری (2032 دانشجو از سال های سوم و چهارم کارشناسی رشته های کشاورزی) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب و با ابزار پرسشنامه ای مشتمل بر 19 گویه مورد مطالعه قرار گرفتند. ضریب آلفای کرونباخ (72/0) محاسبه و روایی محتوایی پرسشنامه با نظرخواهی از اساتید گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران تأیید شد. رگرسیون چند متغیره برای عملیات آماری استفاده شد و یافته ها نشان داد که نه متغیر علاقه به رشته کشاورزی، قدیمی بودن وسایل، دستگاه ها و تجهیزات آزمایشگاهی، کاهش تعداد دانشجو در هر اکیپ آموزش عملی، شرکت در برنامه آموزش فرآوری مواد غذایی، نامناسب بودن سرفصل دروس عملی، انجام عملیات کشاورزی و تولیدی در محیط های بسته، استاندارد نبودن محیط های کار عملی، عدم علاقه به رشته تحصیلی، منظور نکردن آموزش عملی برای برخی از دروس، بترتیب دارای اثر بوده و 4/40 درصد تغییرات متغیر وابسته نگرش نسبت به آموزش های تجربی کشاورزی را بیان می کند. 

هدف این پژوهش رتبه بندی رشته های کشاورزی دانشگاه یاسوج بر مبنای شاخص های دانش سه گانه بود، که با بهره گیری از روش پیمایش و با استفاده از پرسش نامه انجام شد. نمونه آماری مورد مطالعه، 136 نفر از دانش آموختگان (89-1386) دانشکده کشاورزی دانشگاه یاسوج بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسش نامه های ارسال شده به آدرس پستی شان پاسخ دادند. یافته ها حاکی از متوسط بودن دانش سه گانه در بین دانش آموختگان بود. جهت اولویت بندی رشته های مورد نظر بر مبنای توجه به پرورش دانش سه گانه، از فن تاپسیس و برای وزن دهی به معیارها از فن آنتروپی بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که در دانش نظری و سازگاری دانش آموختگان رشته علوم دام و در دانش عملی دانش آموختگان گیاه پزشکی رتبه اول را به خود اختصاص دادند. در پایان این که دانشگاه ها علاوه بر پرورش دانش عملی و نظری، باید توجه ویژه ای به پرورش دانش سازگاری در بین دانشجویان داشته باشند. همچنین، تعیین و ترکیب مناسب ترین ساختار آموزشی با توجه به الگو قرار دادن دانش سه گانه باید مد نظر برنامه ریزان آموزشی باشد.