نظریه بهینه یادگیری حرکتی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر عوامل کانون توجه بیرونی و خودمختاری به صورت جداگانه و ترکیبی بر یادگیری یک تکلیف حرکتی هدف گیری، بر اساس نظریه بهینه یادگیری حرکتی بود. تعداد 60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در 4 گروه 15 نفری شامل خودمختاری-توجه بیرونی (حق انتخاب محل پرتاب و تمرکز به هدف)، توجه بیرونی (تمرکز به هدف)، خودمختاری (حق انتخاب محل پرتاب) و کنترل (بدون دستورالعمل توجهی) قرار گرفتند. تکلیف حرکتی در این تحقیق، پرتاب کنترلی سکه با دست برتر از فاصله 5 متری به هدف شامل ده دایره متحد المرکز ترسیم شده برروی زمین بود. شرکت کنندگان در یک طرح عاملی 2 * 2 (با و بدون کانون توجه بیرونی) * (با و بدون خودمختاری)، مرحله تمرین را در 60 کوشش تمرین کردند. آزمون های یادداری با تاخیر 2 ساعت و 24 ساعت اجرا شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد اثر اصلی توجه بیرونی (38/0P=)، و تعامل بین عوامل توجه بیرونی و خودمختاری (69/0P=) معنادار نمی باشد. اثر اصلی عامل خودمختاری معنادار می باشد (002/0P=). به طوریکه، دقت اجرای شرکت کنندگان گروه خودمختاری در مرحله یادداری بهتر از گروه بدون خودمختاری است. به طور کلی، یافته ها بیانگر آن است که عامل خودمختاری به صورت جداگانه و بدون ترکیب با کانون توجه بیرونی در یادگیری مهارت حرکتی هدفگیری تاثیر گذار می باشد.