آموزش شایسته محور

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر، با ارائه چارچوب مفهومی جدیدی از آموزش مبتنی بر شایستگی کارکنان سازمانی، خلأ پژوهشی موجود در این حوزه را پر می کند. بررسی منابع علمی نشان می دهد که تاکنون پژوهشی مشابه که به طور نظام مند ادبیات این حوزه را سنتز کرده باشد، انجام نشده است. لذا این مطالعه از نظر هدف توسعه ای، از لحاظ ماهیت و سبک تحلیل داده ها، جزء پژوهش های کیفی و بر اساس جمع آوری داده ها اسنادی است. روش شناسی پژوهش: از منظر روش انجام پژوهش، تحلیلی- توصیفی است و داده های پژوهش با استفاده از روش فراترکیب جمع آوری و تحلیل می شوند. بر این اساس، محقق پس از جستجو در پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی، در محدوده ی زمانی 2010 تا 2023، تعداد 714 مقاله مرتبط را بازیابی و در نهایت، پس از بررسی 41 مقاله نهایی انتخاب گردید. یافته ها: یافته های مقالات با استفاده از روش هفت مرحله ای ساندولوسکی و بارسو تحلیل شدند. نتایج حاص ل از 41 مقاله منتخب بر اساس 95 مفهوم، 16 مقوله فرعی، و ۴ مقوله اصلی؛ در ابعاد نیازسنجی شایسته محور (رویکرد عرضه محور، رویکرد تقاضا محور، رویکرد شواهد محور)؛ طراحی شایسته محور (ترتیب برنامه، محتوا برنامه، مراجع برنامه)؛ اجرا شایسته محور (آموزش درون سازمانی، آموزش برون سازمانی، آموزش مجازی)؛ و ارزشیابی شایسته محور (ارزیابی دانشی، ارزیابی مهارتی، ارزیابی رفتاری) بررس ی و تحلیل گردید. بحث و نتیجه گیری: نتایح حاصله نشان می دهد که آموزش مبتنی بر شاستگی به افراد امکان می دهد تا مهارت ها و شاستگی های خود را بهبود دهند و به صورت عملی و کاربردی آن ها را توسعه دهند. در مجموع، می توان نتیجه گرفت این رویکرد می تواند به افراد و سازمان ها کمک کند تا بهبود عملکرد، افزایش توانمندی ها، و دستیابی به اهداف واقعی خود را تسریع دهند. این نوع آموزش به بهره وری و اثربخشی توسعه کمک می کند.