تعادل کاری و زندگی

زمینه و هدف: توانایی ایفای نقش مؤثر و متوازن در کار و زندگی زمینه ای مساعد برای حفظ سلامت جسمی و روحی و ارتقای عملکرد فردی و سازمانی به شمار می رود. پژوهش حاضر به شناسایی و اولویت بندی موانع فردی و سازمانی تعادل کار و زندگی پرداخته است. روش شناسی: پژوهش از نظر هدف کاربردی است و روش آن توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری آن نیز کارکنان یک سازمان دولتی در شهر تهران به تعداد 705 نفر بوده است که با نمونه گیری تصادفی انجام شده 248 نفر آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته است. تحلیل داده ها با کمک آزمون های آماری تحلیل عاملی تأییدی، آزمون میانگین یک جامعه و با استفاده از نرم افزارهای لیزرل و اس.پی.اس.اس. انجام شده است. یافته ها: با مرور پیشینه موضوع 15 مانع فردی و خانوادگی و 15 مانع سازمانی شناسایی و پس از تأیید نقش تبیین گری آن ها در دو طبقه فردی و سازمانی به بررسی وضعیت موجود آن ها در جامعه آماری پرداخته و موانع موجود در آن رتبه بندی شده است. از میان عوامل شناسایی شده 5 عامل فردی و 8 عامل سازمانی در این سازمان مانع تعادل کار و زندگی به شمار می روند و درآمد ناکافی و استرس شغلی مهم ترین این موانع به شمار رفته اند. نتیجه گیری: ایجاد زمینه مناسب برای برقراری تعادل در زندگی کاری و شخصی کارکنان می تواند دستاوردهای شخصی سازمانی بسیاری داشته باشد.