ترکیب کاربری ها

جهت دست یابی بهتر به اهداف رشد هوشمند شهری نیاز به سنجش میزان تطابق محدوده های مختلف جغرافیایی با اصول و شاخص های رشد هوشمند شهری احساس می شود، بر همین اساس هدف از تحقیق حاضر سنجش میزان انطباق محلات شهر مشهد با رشد هوشمند شهری است. ازاین جهت در پژوهش حاضر با استفاده از روش وزن دهی سوآرا (SWARA) و روش رتبه بندی واسپاس (WASPAS) و همچنین به کارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به تحلیل و ارزیابی 26 شاخص رشد هوشمند شهری در 156 محله شهر مشهد و سپس رتبه بندی هر یک از محلات این شهر از نظر میزان انطباق با شاخص های رشد هوشمند شهری پرداخته شده است. روش تحقیق مورداستفاده در این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. نتایج تحلیل ها بیانگر این نکته است که محلات آزادشهر، 10 دی و کوه سنگی به ترتیب دارای بالاترین رتبه و در مقابل محلات شهید باهنر، موعود و کشاورز دارای پایین ترین رتبه از نظر انطباق با شاخص های رشد هوشمند شهری بوده اند. از نظر شاخص های موردپژوهش، محلات شهر مشهد بیشترین انطباق را با اصل کاربری اراضی مختلط و کم ترین انطباق را با اصل ایجاد فرصت های متنوعی از حمل ونقل دارا می باشند. همچنین، نحوه پراکندگی محلات سازگار با رشد هوشمند شهری دارای وضعیتی نسبتاً متمرکز است که تا حدی نشان دهنده بی عدالتی فضایی در شهر مشهد می باشد، به طوری که عمدتاً محلات شرق، جنوب و شمال غربی شهر مشهد، کم ترین انطباق را با شاخص های رشد هوشمند شهری دارند. درنتیجه می توان گفت که وضعیت میزان انطباق محلات شهر مشهد با شاخص های رشد هوشمند شهری متوسط و تا حدودی نسبتاً کم می باشد.

دوچرخه سواری به عنوان یکی از ارکان اصلی حمل و نقل فعال، برروی کاهش استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری، آلودگی محیطی و صوتی و توسعه شهری تأثیر به سزایی دارد. ترغیب افراد به دوچرخه سواری در عصر حاضر بیش از همه وابسته به برنامه ریزی شهری و توسعه مسیرهای شهری  است. یکی از ارکان این توسعه، استفاده از داده هایی است که افراد به صورت رایگان از مسیر حرکتی خود بر بسترهای متن باز به اشتراک می گذارند و در تحلیل های مکانی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از تحلیل های مهم در دوچرخه سواری، بررسی مسیر حرکتی افراد و تأثیر کاربری ها بر روی آن است، که به کمک آن می توان جذابیت مسیرهای مختلف برای عبور افراد را بررسی کرد. این بررسی می تواند با استفاده از تحلیل موقعیت نقاط شروع و پایان مسیر افراد به همراه میزان توقف و کاربری های موجود در همسایگی این نقاط توقف، انجام گیرد. بنابراین در تحقیق حاضر اطلاعات مسیر حرکت افراد و داده های کاربری های موردنظر در شهر ساری جمع آوری شده تا مورد مطالعه قرار گیرند. در این راستا، نقاط توقف اطلاعات حاصل از بسترهای متن باز پس از آماده سازی و صحت سنجی، استخراج شده اند. کوتاه ترین مسیر موجود بین نقاط شروع و پایان استخراج و میزان انحراف افراد از کوتاه ترین مسیر موجود محاسبه شد. نتایج بدست آمده در تأثیر کاربری ها به صورت تکی و ترکیب کاربری ها حاکی از آن است که کاربری خدماتی و رفاهی با 22.7% و ترکیب کاربری خدماتی و رفاهی و تجاری با 9.73% بیش ترین تأثیر را برروی انحراف افراد از مسیر اصلی داشته اند. همچنین رودخانه تجن با 47% ،  بیش ترین تأثیر را در انحراف افراد از مسیر داشته است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر بینش های ارزشمندی در رابطه با چگونگی انتخاب مسیر توسط دوچرخه سواران و تأثیر انواع کاربری ها برروی آن را نشان می دهد. طراحان و مسئولین شهری با استفاده از این نتایج می توانند در جهت پویایی شهر قدم بردارند.