اسیر شهرستانی

در سبک هندی، گروهی از شاعران هستند که در کاربرد تشبیهات و استعارات غریب و دور از ذهن افراط کرده اند؛ آن گونه که گاه مفهوم کلامشان به معمّا نزدیک می شود. از همین رو به شاعران «طرز خیال» مشهور شده اند. اسیر شهرستانی، یکی از پیروان این شیوه است که در برخی تذکره ها او را بانی این طرز دانسته اند. باید گفت اسیر برای انتقال معانی مورد نظرش، بیش از دیگر صورخیال، از تشبیه بهره برده است. مسأله اصلی پژوهش حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته، بررسی میزان تأثیر کاربردهای متنوع تشبیه، در ابهام معانی و مضامین غزلیات اسیر شهرستانی است. بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت اسیر شهرستانی در استفاده از تشبیه، رویکردهایی داشته که در ابهام و پیچیدگی کلام او تأثیر زیادی داشته است. از جمله این رویکردها می توان به بهره زیاد از عناصر انتزاعی، کاربرد مشبّه و مشبّه به با اضافات متعدد و تلفیق طرفین تشبیه با مراعات نظیر اشاره کرد. افزون بر این موارد، تراکم تشبیه در محور افقی شعر، در ایستایی و دیریابی مضامین کلام وی اثرگذار بوده است. از منظری دیگر بایدگفت خلق تشبیهات بدیع و تازه، در موارد بسیار زیادی موجب برجستگی و غرابت مفاهیم شعر وی شده است. هرچند در پاره ای موارد برخی لغزش های زبانی و بیانی هم در تشبیهات وی، مشاهده می شود.

مسئله اشعار ناسره در دیوان شعرا، یکی از مشکلات همیشگی تاریخ شعر فارسی است. تقریباً می شود گفت که هیچ دیوانی نیست که از اشعار الحاقی در امان مانده باشد. یکی از اصلی ترین دلایل آن در متن های تصحیح شده، استفاده از دستنویس های مشکوک و منابع نامعتمد است. بدین ترتیب که مصحح، در کار تصحیح، به نسخه هایی بر می خورد که دارای اشعار مشکوک است و بدون آنکه در این مسئله ارزیابی دقیقی صورت دهد، آن ها را وارد متن می کند. در مقاله حاضر، به بررسی رباعیات الحاقی در چند چاپ دیوان خاقانی پرداخته ایم و 22 رباعی اسیر شهرستانی را در این چاپ ها شناسایی کرده ایم. منشأ این اختلاط، چاپ مطبعه نول کشور است که در سال 1295 ق در لکهنو منتشر شده است.  

یکی از شاعران بی بدیل درسبک عراقی، حافظ شیرازی می باشد. این شاعر پرآوازه، تحولی عظیم در زمینه شعر و غزل به وجود آورد. حافظ به لحاظ ارزش واژگانی و زیبایی وزنی و غنای محتوایی شعری خود، بر شاعران متأخر خویش، به خصوص شاعران سبک هندی (یا اصفهانی) تأثیر عمیقی گذاشته است؛ به طوری که در آثار منظوم شاعران از قرن نهم گرفته تا شاعران معاصر، کم و بیش نشانه هایی از سبک و سیاق غزل های حافظ مشاهده می شود. جلال الدین بن میرزا مؤمن اسیر اصفهانی، یکی از شاعران برجسته و نامی و کم تر مطرح دوره سبک هندی می باشد که تحت تأثیر اشعار خواجه، در غزلیات متعددی اقدام به نظیره سرایی از وی نموده است. جُستار پیش رو، مطالعه و تحقیقی نظری است که به شیوه پژوهش کتابخانه ای انجام گرفته است. محدوده و جامعه مورد مطالعه، دیوان غزلیات و چکامه های اسیر شهرستانی، در مقایسه با آثار شعری حافظ می باشد. نظیره گویی اسیر اصفهانی از سبک شعری خواجه شیرازی، صرفاً به تتبع شعری و سرمشق گیری و تقلید از مضمون، وزن و قافیه و کلیت شعری از آثار منظوم حافظ، محدود نمی شود؛ بلکه حوزه های دیگری از سبک حافظ، اعم از مضمون، ساختار، زیب ایی شناسی، آهنگ و وزن بیرونی و حاشیه ای و اندیشه کلامی را دربرمی گیرد. این ویژگی سبکی حافظ منجر به ایجاد وجوه زیبایی شناسی در نگاره های نسخه مصور حافظ نیز شده است. یکی از این نسخ مصور در موزه دهلی نو در هند نگهداری می شود.اهداف پژوهش: بررسی تأثیر سبک حافظ بر سروده های اسیر در حوزه های مختلف.بررسی زیبایی شناسی در نسخه مصور حافظ محفوظ در موزه دهلی نو.سؤالات پژوهش:تأثیرگذاری سبک حافظ بر سروده های اسیر در حوزه های مختلف چگونه می باشد؟وجوه زیبایی شناسی در نسخه مصور حافظ محفوظ در موزه دهلی چگونه است؟