هنرمندان معاصر ایران

جنبش آینده گرایی با یک جنبش اجتماعی، شهرنشینی و پذیرش تفکر مدرنیستی ارتباط تنگاتنگی دارد. به همین ترتیب، جنبش هنری فمینیستی نقش مهمی در مبارزه برای حقوق زنان ایفا می نماید؛ با توجه به اینکه کارکرد هنر برای برقراری ارتباط و آرامش و گرد هم آوردن مردم در طول همه گیری کووید 19 به شدت خود را نشان داده است؛ پژوهش حاضر با هدف مطالعه ی کارکردهای پنهان هنر در جامعه؛ با تاکید بر ظرفیت قانون گذاری هنرمندان معاصر ایران مورد مطالعه قرار گرفت.پژوهش حاضر به روش کیفی و براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که در جامعه ی مدرن ما، هنر راهی جهانی برای مردم برای بیان خود و به اشتراک گذاشتن احساسات خود با جهان است. هنر راه مهمی است که از طریق آن می توان با دیگران ارتباط برقرار کرد، به ویژه در مواقع بحران. در نهایت، هنر بستری است برای مردم برای بیان خود و زندگی کردن رویاهای خود. این به آنها کمک می کند تا با زمان های سخت کنار بیایند و چیزی زیبا از آنها خلق کنند. پژوهش حاضر نشان داد که هنر به جامعه و افراد جامعه این امکان را می دهد که احساسات، عواطف و افکار خود را به شیوه هایی بیان کند که همیشه در کلمات یا اعمال ممکن نیست. هنر به افراد سایر جوامع کمک می کند تا احساس خود را نسبت به چیزهای خاص بهتر درک کنند. هنر بازتاب جامعه و فرهنگ است. این به جامعه کمک می کند تا انسان درک کند که به عنوان یک انسان چه هستیم و بر نحوه ارتباط افراد با یکدیگر تأثیر می گذارد. پژوهش حاضر همچنین نشان داد که هنر بیان افکار، احساسات و تجربیات درونی ماست. همچنین بیانی از خلاقیت است که می تواند برای بازتاب خود یا تأثیر اجتماعی استفاده شود. جنبش های هنری اغلب نقش مهمی در تغییرات اجتماعی ایفا کرده اند و هنر اغلب منجر به تغییر در تفکر یا گرایش های سیاسی می شود.

بیان مسئلهاز منظر باختین، «سوژه» به واسطهٔ ارتباط گفت وگوییش با دیگری معنا می یابد. گفت وگویی که کشمکش بین سوژه ها و درون سوژه ها را در برمی گیرد. در دههٔ اخیر، برخی از هنرمندان مجسمه ساز ایرانی با به کارگیری قابلیت معنازایی و گفت وگویی انواع مدیا و تلفیق آن ها در قالب رسانهٔ میکس مدیا، دست به خلق فیگورهای انسانی زده اند. با توجه به آنچه باختین از جایگاه سوژه در دو نظام مؤلف و قهرمان بیان می دارد، به نظر می رسد هنرمندان در این آثار با تمرکز بر روی بدن، از آن در بازنمایی تجربهٔ سوژگی خویش بهره برده اند. بر این اساس، در این مقاله آثار را در دو دستهٔ تجربهٔ بیرونی و درونی سوژهٔ قهرمان در تقابل با مؤلف مورد خطاب قرار داده و به تحلیل آن ها می پردازیم. هدف پژوهشهدف از این پژوهش آن است که با در نظر گرفتن مؤلفه های اصلی باختین، مفهوم سوژه را در آثار موردنظر دریافته و مورد مطالعه قرار دهیم. سؤال پژوهشمؤلف چگونه در قالب سوژه های قهرمان در مجسمه های فیگوراتیو میکس مدیای معاصر ایران نمود یافته است؟ روش پژوهشگردآوری داده ها بر اساس مطالعهٔ کتابخانه ای و آرشیوی، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و رویکرد کیفی است. نتیجه گیرییافته های پژوهش نشان می دهد تجربیات زیسته سوژهٔ قهرمان با تعویض جایگاه خویش در مواجهه با مؤلف، رخدادی متفاوت را بیان می دارد. همچنین، به این نکته پی می بریم که رابطهٔ قهرمان و مؤلف، رابطه ای غیرقابل انکار است.