تمایل به سرمایه گذاری

ارائه راهکارهایی برای رفع موانع سرمایه گذاری در برنامه های تلویزیونی درراستای تحقق شعار مقام معظم رهبری مبنی بر «تولید، پشتیبانی ها، مانع زدایی ها» هدف این پژوهش است. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر رویکرد، آمیخته است. در گام نخست و در بخش کیفی، با استفاده از مصاحبه ها، موانع تمایل سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در برنامه های تلویزیونی در شبکه استانی همدان شناسایی و رتبه بندی شدند. در این گام، مشارکت کنندگان پژوهش، 12 نفر از خبرگان شامل تهیه کنندگان، مدیران ستادی و سرمایه گذاران بودند. در گام دوم و در بخش کمّی، با استفاده از فن دلفی، اولویت بندیِ موانع شناسایی شده انجام شد. جامعه آماری در بخش کمی، شامل کلیه خبرگان سازمانیِ مشغول به برنامه سازی در صداوسیمای همدان و در سال 1400 بودند. در بخش کمی، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، حجم نمونه 114 نفر انتخاب شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که سه مانع اصلی تمایل به سرمایه گذاری در برنامه های تلویزیونی در شبکه استانی همدان به ترتیب اولویت عبارت اند از: تعدد رسانه های موازی کم هزینه تر، عدم اعتقاد سرمایه گذار به اثرگذاریِ این گونه تبلیغات و عدم جذابیت برنامه هایی نظیر مسابقه های تلویزیونی برای این گونه سرمایه گذاری ها. برای ایجاد تمایل در سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در برنامه های تلویزیونی، بهتر است ابتدا به موانعی که در خود شبکه و برنامه سازان وجود دارد، توجه و برای رفع آنها تلاش شود، در این صورت، ظرفیت های شبکه برای تمایل سرمایه گذاران به سرمایه گذاری افزایش خواهد یافت.

این مطالعه، به هدف تاثیر دانش ذهنی و دانش عینی بر تمایل به سرمایه گذاری با نقش تعدیل کننده خطرات ادارکی سهام داران انجام شد. جامعه آماری، کلیه سهام داران بازار سرمایه ایران بودند و نمونه آماری نیز 129 نفر مطابق با استاندارد نرم افزار تخصصی Power-G نسخه سوم را به روش نمونه گیری هدفمند شامل می شود. روش پژوهش، توصیفی - همبستگی از نوع علی و ابزار جمع آوری داده ها شامل چهار پرسش نامه تمایل به سرمایه گذاری (متزگر و فر، 2018)؛ دانش عینی (القطاونی، 2016)؛ دانش ذهنی (هیسمیت، 2017) و خطرات درک شده (سیواراماکریشنان و همکاران، 2017)؛ بود. روایی ابزار، در بخش مطالعه مقدماتی از طریق محتوایی (توسط استاد راهنما) و پایایی در بخش مطالعه مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ برای ابزار فوق به ترتیب برابر با 81/0، 85/0، 79/0 و 77/0، محاسبه شد. یافته ها با استفاده از تحلیل نرم افزار Smart PLS نسخه سوم، نشان دادند دانش عینی و دانش ذهنی بر تمایل به سرمایه گذاری سهام داران تاثیر معنادار گذاشت و خطرات درک شده در اثرگذاری دانش عینی بر تمایل به سرمایه گذاری سهام داران، نقش تعدیل کننده داشت (حداقل 01/0>P)؛ اما این اثرگذاری بین دانش ذهنی و تمایل به سرمایه گذاری معنادار نبود (01/0<P). ازاین رو به نظر می رسد، استفاده از دانش عینی در مقام قیاس با دانش ذهنی حداقل مطابق با نتایج این مطالعه، می تواند هم ریسک سرمایه گذاری سهام داران را در بازار سرمایه کاهش دهد و هم به نوعی شدت و ضعف مدیریت مالی را تحت تاثیر قرار دهد.