هوش ارتباطی

مقدمه و هدف پژوهش: در عصر حاضر، مدیریت موثر، به یک مدل جدید مبتنی بر باز بودن، اعتماد و دانش کلی تغییر جهت داده است. هوش ارتباطی یک مدیر به او کمک می کند که چگونه سبک ارتباطی خاص خود را با کارکنان و همکارانش در محیطی که در آن کار می کند، تنظیم کند. هوش ارتباطی همانند دیگر پدیده ها متاثر از عوامل متعددی است که محقق در این پژوهش با هدف بررسی میزان و سهم هوش فرهنگی و عوامل جمعیت شناختی موثر بر هوش ارتباطی مدیران در بانک کشاورزی، به آن پرداخته است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه مدیران و معاونان و کارشناسان خبره ستاد و شعب بانک کشاورزی در کل استان تهران به تعداد 387 نفر می باشند و براساس جدول مورگان، تعداد نمونه 193 نفر محاسبه گردید که این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های استاندارد هوش فرهنگی آنگ وهمکاران (2012) و شایستگی ارتباطی بورمستر (1988)، بوده اند. و روایی پرسشنامه ها براساس، روایی صوری و هم چنین روایی محتوایی، 893/0 محاسبه و مورد تائید قرار گرفت و برای پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که مقادیر آن به ترتیب پرسشنامه هوش فرهنگی، 79/0 و شایستگی ارتباطی، 83/0 بوده است و تجزیه تحلیل داده ها نیزدر دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از روش همبستگی انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که عوامل جمعیت شناختی رابطه مثبت و معنی داری با هوش ارتباطی ایجاد کرده است. هم چنین متغیرهای هوش فرهنگی نیز رابطه مثبت و معنی داری با هوش ارتباطی ایجاد کرده است. نتیجه گیری: با وجودی که ماتریس همبستگی بین عوامل جمعیت شناختی، هوش فرهنگی و هوش ارتباطی برقرار است و مدل طراحی شده براساس عوامل جمعیت شناختی و هوش فرهنگی توانست به صورت معناداری تغییرات هوش ارتباطی را تبیین کنند لیکن از بین ویژگی های شخصیتی، تنها متغیر جنسیت 25 % و متغیر تاهل 35 % توانسته اند تغییرات هوش ارتباطی را تبیین کنند و در ابعاد هوش فرهنگی نیز تنها بعد انگیزش وارد مدل شده و 30 % توانست تغییرات هوش ارتباطی را تبیین کند.