ارتقای قابلیت فن آوری

هدف از این پژوهش، ارائه الگوی عملیاتی نقش نوآوری بر ارتقای قابلیت فن آوری در عملکرد اقتصادی سازمانی بوده است. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، اکتشافی، از نظر هدف، توسعه ای- کاربردی و از حیث روش اجرا، از نوع تحقیق های کیفی است که از روش نظریه داده بنیاد استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل اساتید، صاحب نظران حوزه نوآوری و مدیران ارشد ستادی بانک کشاورزی تهران می باشد که دارای مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر یا سابقه کاری بالای ۱۵ سال می باشند. روش نمونه گیری، غیراحتمالی بوده و از طریق نمونه گیری قضاوتی انجام شده است. جهت گردآوری اطلاعات در زمینه مبانی نظری و ادبیات پژوهش موضوع، از منابع کتابخانه ای و به منظور طراحی مدل و شناسایی مؤلفه ها، ابعاد و متغیرهای مدل، از روش داده بنیاد و از مصاحبه نیمه ساختاریافته با صاحب نظران، استفاده گردید. نتایج به دست آمده شامل محرک های خارجی (محرک های اجباری، تقلیدی و هنجاری)، محرک های داخلی (نگرش مدیران و ساختار سازمانی متناسب با نوآوری)، نوآور باز (واردشونده و خارج شونده)، قابلیت های فناوری (به روزرسانی سریع و تطابق با نیازهای سازمان)، پذیرش فناوری (اعتماد، آگاهی و استفاده آسان) و عملکرد سازمانی شامل (عملکرد اقتصادی، بازار و فرایندی) می باشد.