ریشه واژگانی

ساختار صرفی بسیاری از واژگان، در زبان عربی، به صورت عام و در قرآن کریم به طور خاص درگسترش دایره معنایی واژگان قرآنی سهیم است. می توان این موضوع را در موارد زیر مورد بررسی قرار داد: دلالت یک وزن صرفی بر چند ساختار صرفی متعدد با ریشه یکسان، چندمعنایی ساختارهای صرفی یا دلالت یک وزن صرفی بر گستره معنایی در نوع و عدد، دلالت یک وزن بر گستره معنایی واژگان در شرایط چند اعرابی، که به گستره معنایی ساختار های صرفی از یک ریشه می انجامد. اما اگر بخواهیم این گستره معنایی را از زبان عربی به فارسی ترجمه کنیم با چالش هایی روبه رو می شویم که این چالش ها از امکانات زبانی و بیانی برای معادل یابی واژگانی هر زبان به ویژه زبان فارسی نشأت می گیرد و این مقاله با استفاده از روش فنی به تحلیل و بیان این چالش ها به هنگام ترجمه به فارسی می پردازد. نتایج این پژوهش به ویژگی های زبان مبدأ (عربی) و زبان مقصد (فارسی) اشاره می کند، به عبارت دیگر امکانات زبانی و تعبیری در تمام زبان ها از سطح یکسانی برخوردار نیستند بلکه ویژگی ها و امکانات زبان عربی در زمینه مورد بحث کاملاً با زبان فارسی متفاوت است.

ریشه اوستایی √yaz که معادل فارسی باستان آن √yad و معادل سنسکریت آن √yaj است، به گونه های مختلفی در زبان فارسی به حیات خود ادامه داده است. با توجه به اهمیت و مفاهیم این ریشه و واژه های برگرفته از آن، می توان برخی ابهامات موجود در خوانش های متون پهلوی را برطرف کرد. واژگان را به سبب ویژگی های پیچیده خط پهلوی می توان به صورت های متفاوتی برخواند.در مقاله حاضر به بررسی یکی از عبارت های موجود در متون پهلوی می پردازیم که با استفاده از ریشه مورد ذکر می توان به رفع ابهام آن کمک کرده و قرائتی برای آن پیشنهاد داد متفاوت با آنچه تا کنون در مورد آن ارائه شده است. با این خوانش نو معنای متفاوتی با خوانش پیشین از عبارت دریافت می شود و در نتیجه بخش مورد نظر از متنی که عبارت در آن قرار دارد را می توان به کلی متفاوت با معنای پیشین دریافت کرد.