استعدادیابی در ورزش

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش ایران بود. روش پژوهش: روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری شامل مدیران ورزش، متخصصان دانشگاهی، مربیان و ورزشکاران بود که تعداد 112 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود و روایی ابزار پژوهش، توسط نظر کارشناسان و نرم افزار پی،ال،اس ارزیابی شد. همچنین از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، خی دو و روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار پی،ال،اس نسخه (3.2.8) برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در مدل مدیریت استعدادهای ورزشی عوامل اثرگذار را می توان در چهار لایه و سه مرحله کشف و شناسایی، انتخاب و توسعه استعداد بررسی کرد. لایه ها شامل شاخص های استعدادیابی، مدیریت و ساختار، ذینفعان و محیط کلان می باشد. در مدیریت و ساختار چهار بعد الزامات، منابع، فرصت ها و اهداف در سه مرحله شناسایی شدند. در لایه ذینفعان و محیط کلان در مرحله کشف تاثیرگذاری 14 ذینفع و 7 مولفه محیطی، در مرحله انتخاب تاثیرگذاری 5 ذینفع و 1 مولفه محیطی و در مرحله توسعه تاثیرگذاری 12 ذینفع و 15 مولفه محیطی شناسایی شدند. نتیجه گیری: بنابراین بر اساس مدل نهایی پژوهش می توان اظهار داشت که مدیریت استعداد می بایست در یک چارچوب جامع و در یک بستر اکولوژیک بررسی شود.