محیط استعداد

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش ایران بود. روش پژوهش: روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری شامل مدیران ورزش، متخصصان دانشگاهی، مربیان و ورزشکاران بود که تعداد 112 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود و روایی ابزار پژوهش، توسط نظر کارشناسان و نرم افزار پی،ال،اس ارزیابی شد. همچنین از آزمون کلموگروف اسمیرنوف، خی دو و روش مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار پی،ال،اس نسخه (3.2.8) برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در مدل مدیریت استعدادهای ورزشی عوامل اثرگذار را می توان در چهار لایه و سه مرحله کشف و شناسایی، انتخاب و توسعه استعداد بررسی کرد. لایه ها شامل شاخص های استعدادیابی، مدیریت و ساختار، ذینفعان و محیط کلان می باشد. در مدیریت و ساختار چهار بعد الزامات، منابع، فرصت ها و اهداف در سه مرحله شناسایی شدند. در لایه ذینفعان و محیط کلان در مرحله کشف تاثیرگذاری 14 ذینفع و 7 مولفه محیطی، در مرحله انتخاب تاثیرگذاری 5 ذینفع و 1 مولفه محیطی و در مرحله توسعه تاثیرگذاری 12 ذینفع و 15 مولفه محیطی شناسایی شدند. نتیجه گیری: بنابراین بر اساس مدل نهایی پژوهش می توان اظهار داشت که مدیریت استعداد می بایست در یک چارچوب جامع و در یک بستر اکولوژیک بررسی شود.

هدف: هدف تحقیق حاضر طراحی مدل سیستم توسعه استعداد ورزشی در ایران بود.روش شناسی: در این پژوهش از روش تحقیق کیفی و مبتنی بر تئوری داده بنیاد استفاده شد. برای گردآوری اطلاعات از نمونه گیری گلوله برفی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 16 نفر از نخبگان آگاه به موضوع استفاده شد. داده های به دست آمده، به روش کدگذاری نظریه مبنایی با رویکرد ساخت گرا که توسط چارمز (2006) معرفی شده است، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به این ترتیب کدگذاری در دو مرحله کدگذاری اولیه و متمرکز انجام شد. سپس از کدگذاری نظری برای فرم بخشیدن به کدهای متمرکز استفاده شد. بازرسی ادواری اطلاعات و کدهای به دست آمده به جهت اطمینان از صحت آن ها توسط محقق انجام گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد مدل سیستم توسعه استعداد ورزشی در ایران دارای چهار بخش ورودی (منابع انسانی متخصص، منابع مالی و منابع زیرساختی)، پردازش (چهار فرآیند شامل مدیریت استعداد، رقابت، آموزش، رویکرد علمی و سه دسته الزامات شامل حمایت استعداد، ساختار کارآمد، هماهنگی و ارتباطات نهادی)، خروجی (کسب موفقیت های ملی و بین المللی، توسعه ورزش قهرمانی و حرفه ای، کسب نتایج مالی و تشکیل خزانه استعداد) و بازخور (نظام کنترل و ارزیابی) می باشد.نتیجه گیری: برای پیاده سازی سیستم توسعه استعداد در ورزش کشور 15 فاکتور کلیدی در قالب چهار حلقه سیستم باید مورد نظر قرار گیرد. درک اهمیت هریک از این حلقه ها تا حدی مهم است که با ایجاد کوچکترین مشکل در هر یک از آن ها، حلقه های دیگر هم دچار مشکل خواهد شد.