تربیت بدنی مدارس

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سطوح مسئولیت پذیری دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار براساس مدلTPSRبود. از میان کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم راهنمایی مدارس دولتی شهر رشت(6882 نفر)، بر اساس جدول مورگان، 357 نفر به عنوان نمونه به طور تصادفی خوشه ای در پژوهش شرکت کردند که مسئولیت پذیری آنان به وسیله 357 نفر از والدین، 44 معلم تربیت بدنی و 69 معلم سایر دروس در سه محیط خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس های درسی بررسی شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری PSRQ رایت و همکاران(2008) بود. روایی صوری پرسشنامه با اعمال نظرات 20 نفر صاحب نظر مدیریت ورزشی، روان شناسی و آموزش و پرورش مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه های مسئولیت پذیری دانش آموزان در خانه( 72/ 0=α)،کلاس تربیت بدنی (86/ 0=α) و سایر کلاس ها(90/ 0=α ) بر اساس روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون یومن ویتنی و از طریق نرم افزار SPSS در سطح معنی داری50/ 0≥ P نشان داد از دیدگاه والدین، معلمان تربیت بدنی و معلمان سایر دروس، دانش آموزان ورزشکار در تمام سطوح مسئولیت پذیری یعنی خویشتن داری، مشارکت، خودگردانی، کمک به دیگران و همچنین مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها نسبت به دانش آموزان غیرورزشکار نمرات بالاتری کسب کردند. در صورتی که از دیدگاه هر سه گروه میزان بی مسئولیتی دانش آموزان ورزشکار در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها کمتر از دانش آموزان غیر ورزشکار بود(50/ 0≥ P ).

پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی کارآمدی برنامه آموزشی مجازی درس تربیت بدنی در مدارس اجرا شده است. روش پژوهش به شیوه کیفی و مبتنی بر نظریه پردازی داده بنیاد بود. برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش گلیزر (1992) انجام گرفت. مشارکت کنندگان پژوهش را 14 نفر از معلمان تربیت بدنی کشور تشکیل داده و نمونه گیری تا دستیابی به اشباع نظری ادامه یافت. بعد از کدگذاری مرحله به مرحله، تعداد 99 کد نهایی به دست آمد؛ که در 21 مقوله فرعی و 4 مقوله اصلی الزامات مدیریتی، الزامات نگرشی، الزامات حمایتی، الزامات فرآیند تدریس مجازی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با در نظر گرفتن الزامات مدیریتی ( برنامه ریزی، خلاقیت، انگیزش، نظارت، بازخورد، ارزشیابی)، الزامات نگرشی ( نگرش جامعه، نگرش خانواده ها، نگرش دانش آموزان)، الزامات حمایتی ( حمایت معلمان، حمایت مدارس، حمایت خانواده ها، حمایت آموزش و پرورش، حمایت کارشناسان و سرگروه ها) و الزامات فرآیند تدریس مجازی ( آموزش های مجازی، ابزارهای آموزش مجازی، فعالیت های ورزشی و تغذیه مناسب در منزل، مسابقات مجازی ورزشی، مدیریت کلاس مجازی، اصول تدریس مجازی، طرح های ورزشی) می توان الگوی کارآمدی برای برنامه آموزش مجازی درس تربیت بدنی مدارس در شرایط بحرانی مانند همه گیری کووید 19 تدوین کرد. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان الگویی برای تدوین کارآمد برنامه آموزشی مجازی درس تربیت بدنی مدارس باشد.