سبک سهلگیرانه

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه سبک های فرزندپروری با هوش هیجانی در دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی منطقه 4 تهران می باشد. این پژوهش به لحاظ طبقه بندی برمبنای هدف، کاربردی است و به لحاظ طبقه بندی برمبنای روش یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدایی منطقه 4 تهران است که حدود 1800 نفر هستند. نمونه گیری این پژوهش از روش دردسترس است. حداقل حجم نمونه مورد نیاز با توجه به فرمول کوکران برابر 317 نفر میباشد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه های استاندارد بوده که روایی آنها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آنها نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تائید قرار گرفت. داده های گردآوری شده از طریق نرم افزار SPSS و Smart-PLS مورد تحلیل قرار گرفتند و با کمک مدلسازی معادلات ساختاری فرضیههای پژوهش بررسی شدند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد، سبک فرزندپروری رابطه معنی داری با هوش هیجانی دانش آموزان دارد. از اینرو می توان با بهبود دادن سبک های فرزندپروری در جهت تقویت هوش هیجانی دانشآموزان گام های موثری جهت موفقیت آتی آنان برداشت.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک های فرزندپروری با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی اول شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401 می باشد که 168 نفر از آن ها به عنوان نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند، پس از ریزش پرسشنامه ها، تعداد نمونه ی باقیمانده 156 نفر بود. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند (1972) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بود استفاده شد. همچنین برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی از معدل کارنامه ی ماهانه ی دانش آموزان استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-23 بهره برده شد. نتایج نشان داد که بین سبک های فرزندپروری والدین با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاکی از آن بود که بین سبک فرزندپروری مقتدرانه با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و بین سبک فرزندپروری سهل گیرانه و مستبدانه با عملکرد تحصیلی رابطه منفی و معنادار وجود دارد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی با سبک های فرزند پروری است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره ی دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1402-1401 و مادران آن ها می باشد که 200 نفر از آن ها به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه های سبک های فرزند پروری بامریند (1972) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینک (1993) که از اعتبار و پایایی قابل قبولی برخوردار بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-23 بهره برده شد. نتایج نشان داد که بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان با سبک های فرزند پروری مادران رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاکی از آن بود که سبک های فرزند پروری مادران توان پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر دبیرستانی را دارد. بدین صورت که سبک فرزند پروری قاطع و اطمینان بخش به صورت مثبت و سبک های فرزند پروری سهلگیر و مستبدانه به صورت منفی سازگاری اجتماعی را پیش بینی می کند.