مسئولیت حسابرس

همواره در طول تاریخ تخطی از قانون به نحوی وجود داشته است. نمونه ای از این نقض قانون، تقلب است. تقلب نوعی از دروغ، کلاه برداری و حیله گری است که باعث ایجاد برتری ناعادلانه متقلب بر دیگران می شود. جلوگیری و ایمن سازی سازمان از تقلب همواره یکی از دغدغه های اصلی مدیران است که باعث صرف زمان و هزینه زیادی در سازمان می شود. این پژوهش مروری به بررسی ماهیت تقلب، فرآیند شکل گیری آن و مسئولیت های حسابرسان در مواجهه با آن به روش مرور منابع کتابخانه ای پرداخته است. نتیجه این پژوهش حاکی از آن است که اگرچه حسابرسان در بررسی های خود به موارد مشکوک به تقلب برخورد می کنند اما "مدیر" مسئول نهایی هر گونه اقدامی از جمله تقلب در سازمان است و حسابرس تنها در برابر بررسی های منطقی خود پاسخگوست.

سیستم گزارشگری مالی همواره در جلب اعتماد عمومی و بحران هایی مواجه بوده است، افزایش شمار تقلب ها و تجدید ارائه صورت های مالی که اغلب با ورشکستکی شرکت های بزرگ همراه است نگرانی را در مورد صورت های مالی بوجود آورده است. به همین جهت، پیشگیری یا کشف تقلب های با اهمیت در صورت های مالی همواره کانون توجه سرمایه گذاران، مدیران و حسابرسان بوده است. بررسیهای متعدد نشان داده است در حالی که سیاستمداران، دادگاهها، نشریات مالی وبسیاری دیگر، از حسابرسان انتظار کشف وگزارش کردن تقلبات را دارند، حرفه حسابرسی به طور عمومی، مسئولیتهای خود را در این زمینه کاهش داده و براین نکته تأکیدمی کندکه کشف تقلبات از مسئولیتهای مدیران است و حسابرسی برای این نقش برنامه ریزی نشده و غیرقابل اتکاست. پژوهش حاضر به بررسی تقلب در حسابداری و نقش حسابرسان در قبال آن می پردازد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در صورت واکنش نادرست حسابرس در بحث حسابداری تقلب باعث شکست ساختار شرکت ها در جامعه مالی شده و یک نیاز بزرگ برای مهارت در سه ناحیه کلیدی شناسایی و افشا و جلوگیری از تخلفات را در ساختارهای ضعیف به وجود می آورد.