شبکه بهداشت

این پژوهش به منظور بررسی تأثیر برنامه آموزش واقعیت درمانی گلاسر در دوران اپیدمی کووید - 19 بر بهبود مسئولیت پذیری و اعتماد بین فردی کارمندان شبکه بهداشت انجام گرفت. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی کارمندان شبکه بهداشت شهرستان فریدونکنار بود (211=N) که از بین آنها، 132 نفر از کارمندان شبکه بهداشت شهرستان فریدونکنار به صورت تصادفی ساده بر اساس لیست موجود در شبکه بهداشت شهرستان فریدونکنار انتخاب شدند و به پرسشنامه های مسئولیت پذیری و اعتماد بین فردی پاسخ دادند. سپس آزمودنی هایی که به طور همزمان باتوجه به نقطه برش پرسشنامه ها دارای نمره ی مسئولیت پذیری و اعتماد بین فردی پایین بودند (نمره ی کمتر از 21 برای مسئولیت پذیری و کمتر از 40 برای اعتماد بین فردی) مشخص شدند (69=n) و از بین آن ها 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و نیز به همین صورت در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه ی 90 دقیقه ای آموزش واقعیت درمانی را دریافت نمود ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. آزمودنی های دو گروه پس از اتمام مداخله در پس آزمون شرکت نمودند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که بین نمرات مسئولیت پذیری و اعتماد بین فردی آزمودنی های گروه آزمایشی و کنترل در پس آزمون تفاوت آماری معنی داری وجود دارد، به گونه ای که می توان گفت که واقعیت درمانی سبب بهبود اعتماد بین فردی و مسئولیت پذیری کارمندان شبکه بهداشت شده است.

مقدمه: سازمان های امروزی نیازمند کسب، مدیریت و بهره وری از دانش واطلاعات به منظورافزایش کارایی هستند. این مطالعه با هدف تعیین عوامل مؤثر برموفقیت مدیریت دانش در شبکه و مراکز بهداشتی درمانی در استان بوشهر در سال 1392 انجام شده است. روش کار: روش تحقیق توصیفی مقطعی و از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کارکنان بهداشتی و درمانی چهار شبکه و مرکز بهداشت تنگستان، دشتی، بوشهر و دشتستان در استان بوشهر (240 نفر) در سال 1392 بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد نمونه 160 نفر به دست آمد و به شکل تصادفی ساده از جامعه مورد نظر انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه عوامل مؤثر بود که ضریب پایایی آن از طریق الفای کرونباخ معادل 89 درصد برآورد گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها از تجزیه و تحلیل عاملی و آزمون فریدمن استفاده شد. یافته ها: تمام عوامل (آموزش کارکنان، الگوبرداری، سنجش عملکرد، ساختار دانش، زیرساختار سیستم اطلاعاتی، فرهنگ سازمانی، مشارکت کارکنان و توانمندسازی کارکنان، رهبری و تعهد مدیریت ارشد وکارگروهی ارزشمند) با رتبه میانگین بالاتر از سه بر مدیریت دانش در شبکه های بهداشت ودرمان استان بوشهر مؤثر بودند. همچنین در رتبه بندی این عوامل بر اساس آزمون فریدمن مشخص شد که عامل مشارکت کارکنان با میانگین رتبه ای 74/6 بیشترین و عامل ساختار دانش با رتبه میانگین 09/4کم ترین تأثیر را بر مدیریت دانش دارند. نتیجه گیری: تعیین واولویت بندی عوامل مهم مدیریت دانش درمحیط های بهداشتی ودرمانی موجبات خدمات رسانی بهتر و تسهیل یادگیری،آموزش و پ ژوهش خواهد شد.