بازیهای گروهی

یکی از بارزترین روشهای تغییر رفتار، بازی درمانی گروهی است. با توجه به اینکه از یک طرف شیوع رفتار های پرخاشگرانه و از طرف دیگر بروز رفتار های گوشه گیرانه و احساس تنهایی موجب ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان می گردد. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان اثر بخشی بازیهای گروهی بر سازش یافتگی اجتماعی، کنترل خشم و احساس تنهایی انجام گردیده است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون – پس آزمون بوده، و نمونه آماری مورد مطالعه تعداد40 نفر از دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی با میانگین سنی 11- 12 سال در نیمه اول سال تحصیلی 1398-1399 شهرک رمانشاه بوده که بر اساس روش "نمونه گیری در دسترس" انتخاب و به تصادف به گروههای آزمایش(20 نفر) و گواه(20 نفر) جایدهی شدند. ابزار بکار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه های سازش یافتگی Khanchi (1998) ، مهار خشم Novako (1986) و احساس تنهایی Usher and Wheeler (1985) بوده ، ارزیابی و پیش آزمون در هر دو گروه آزمایش و گواه انجام گردید و مضافاً گروه گواه طی 8 جلسه 45 دقیقه ای (متناسب با استاندارد زمان مشاوره) تحت ارزیابی بازی های گروهی با سایر نفرات رده سنی خود قرار گرفته اند. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مؤید این می باشد که بازی های گروهی به ترتیب موجب افزایش 35 درصدی سازش یافتگی اجتماعی و کاهش 38 درصدی احساس تنهایی می گردد ولی در نمرات کنترل خشم تفاوت معنی داری مشهود نمی باشد، بعبارتی بازی های گروهی تاثیری بر مهار خشم کودکان ندارد.

ضعف در مهارتهای اجتماعی کودکان با آسیبهای متعدد در دوران کودکی و بزرگسالی همراه است. پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر بازیهای گروهی بر بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع مطالعه نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و با گروه کنترل بود. از میان کودکان 6-5 ساله مراکز پیش دبستانی واقع در منطقه 2 شهر تهران و با مهارت اجتماعی ضعیف، با روش نمونه گیری هدفمند، 30 کودک انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به منظور آموزش مهارتهای اجتماعی، اعضای گروه آزمایش به مدت ده جلسه و دو بار در هفته در بازیهای گروهی شرکت کردند. برای ارزیابی رفتارهای اجتماعی از مقیاس مهارتهای اجتماعی ماتسون استفاده شد. داده های به دست آمده با آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته آنالیز شدند. نتایج نشان داد که بازیهای گروهی بر بهبود مؤلفه های مهارتهای اجتماعی شامل مهارتهای اجتماعی مناسب، رفتارهای غیراجتماعی، پرخاشگری، برتری طلبی و رابطه با همسالان در کودکان پیش دبستانی مؤثر است (0/05 > p). بر این اساس، متخصصان فعال در حوزه کار با کودکان می توانند در کنار سایر مداخلات از بازیهای گروهی نیز به منظور اصلاح و تقویت مهارتهای اجتماعی در کودکان بهره ببرند.