مناطق آزاد کشور

آنچه که مسأله اصلی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد، بررسی وضعیت موجود و آسیب شناسی بین المللی سازی برنامه درسی دانشگاه و موسسات آموزش عالی مستقر در 7 منطقه آزاد کشور به منظور دستیابی به راهکارهایی در جهت غلبه بر این آسیب ها می باشد. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری شامل 37 دانشگاه و موسسه آموزش عالی مستقر در مناطق آزاد کشور است که به روش سرشماری کلیه جامعه آماری به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و پرسشنامه محقق ساخته و نیمه ساختارمند بهره برده شد. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آن در دو سطح آمار توصیفی شامل جداول توزیع فراوانی و نمودارها و آمار استنباطی شامل  آزمون واریانس، آزمون فریدمن، تحلیل t- تک نمونه و t همبسته یا زوجی مورد پردازش قرار گرفت. یافته ها : 20 مؤلفه از جمله برنامه های درسی بین المللی به عنوان شاخص های توصیفی حمایت دانشگاه از فعالیت های آموزشی بین المللی معرفی و به میزان اهمیت رتبه بندی شدند و نتایج اولویت بندی فریدمن نشان داد که مسائل اقتصادی/مالی و مسائل سیاسی/دیپلماتیک بیشترین تأثیرگذاری را بر عدم موفقیت بین المللی سازی دارد. نتایج: وضعیت بین المللی سازی در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مناطق آزاد کشور چندان مطلوب نبوده و آموزش عالی مناطق آزاد برای همگام شدن با این حرکت و دستیابی به اهدف اسناد بالادستی  کشور نیازمند ارائه الگویی مناسب برای بهبود وضعیت  می باشند .

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری ورزشی در مناطق آزاد کشور طراحی و اجرا شد. برای انجام این پژوهش از رویکرد پژوهش آمیخته اکتشافی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش این تحقیق دارای دو جامعه بود. جامعه ی اول مربوط به بخش کیفی تحقیق است و عبارت است از: گروه متخصصان مدیریت ورزشی و بازاریابی و گردشگری (خبرگان) که بر اساس دیدگاه ها و نظرات آنان ابزار تحقیق ساخته خواهد شد ( تعداد 15 نفر) و جامعه آماری بخش کمی تحقیق شامل اساتید تربیت بدنی دانشگاه های کشور ، کارشناسان ادارات ورزش و جوانان شهر های مناطق آزاد ، کارشناسان بخش گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ، مدیران آژانس های مسافرتی ، گردشگران ورزشی و به ویژه گردشگران مناطق آزادبودند و با توجه به حجم هر جامعه نمونه آماری مناسب (تعداد 313 نفر) از طریق نمونه گیری طبقه ای و به روش انتساب متناسب با حجم انتخاب شدند. نتایج بخش کیفی پژوهش نشان داد که جذابیت و انتخاب مقصد دارای چهار مؤلفه اصلی ( رضایت گردشگر، شخصیت مقصد (برند)، تصویر مقصد، بازاریابی مقصد) و 15شاخص می باشد. نتایج بخش کمی از دیدگاه نخبگان، که وضعیت کلی جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری در مناطق آزاد کشور بالاتر از میانگین و نسبتا مطلوب نشان داد. همچنین شاخص های برازش مدل جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری ورزشی در مناطق آزاد کشور نشان داد که مدل ارائه شده دارای برازش مطلوبی می باشد.

یکی از مهمترین چالشهای آموزش عالی در کشورهای در حال توسعه، بین المللی سازی دانشگاهها است بنابراین آنچه که مسأله اصلی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد، ارائه الگوی بین المللی سازی دانشگاه و موسسات آموزش عالی مستقر در 7 منطقه آزاد کشور (کیش، قشم، انزلی، ارس، ماکو، اروند، چابهار) می باشد.پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش کیفی و با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شد. مشارکت کنندگان بالقوه شامل اعضای هیأت علمی دارای آثار نوشتاری مرتبط با بین المللی سازی، مدیران دفاتر همکاری های علمی بین المللی، روسای دانشگاه های معتبر ایران و دانشگاه های مستقر در مناطق آزاد کشور بودند که در مجموع 27 نفر به روش هدفمند و براساس اصل اشباع نظری به عنوان مشارکت کنندگان انتخاب شدند، برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته بهره برده شد. جهت تعیین روایی از معیار لینکلن و گوبا و جهت تعیین پایایی از روش حسابرسی فرایند و توافق درون موضوعی استفاده شد. پس از انجام مصاحبه ها و جمع آوری اطلاعات، کدهای به دست آمده در بخشهای مختلف، با استفاده از رهیافت نظام مند استراوس و کوربین و مدل پارادایمی (کدگذاری باز، محوری و انتخابی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.حاصل تجزیه و تحلیل داده ها پس از انجام مراحل سه گانه کدگذاری شامل 328 کد باز در قالب 106 کد محوری و 39 کد انتخابی است. مدل نهایی از مجموع  8 بعد به عنوان مقوله محوری، 8 عامل به عنوان شرایط علّی و زمینه ای تأثیرگذار بر بین المللی سازی، 8 مانع ایجاد دانشگاه بین المللی به عنوان شرایط مداخله گر، ۵ راهبرد بین المللی سازی و 10 پیامد حاصل از بین المللی سازی آموزش عالی در مناطق آزاد کشور تشکیل شده است. استراتژی بین المللی سازی دانشگاه های مناطق آزاد نیاز به بازبینی مجدد دارند و توسعه آموزش عالی بین المللی در این مناطق نیازمند عزم جدی و اجرای الگوی بین المللی سازی است. اجرای الگوی پیشنهادی، بر اساس تأثیر مجموعه ای از عوامل بیرونی و درونی و در کنار تلاش همه کنشگران و ذینفعان اصلی، می تواند به یکی از مهمترین کاتالیزورهای توسعه سیستم آموزش عالی بین المللی تبدیل شده و رقابت پذیری آن را در بازار جهانی خدمات آموزشی افزایش دهد