بین المللی سازی برنامه درسی

اساتید به عنوان نمایندگان اصلی برنامه های درسی مهمترین عامل در برنامه درسی بین المللی دانشگاه ها هستند.لذا پژوهش حاضر در صدد طراحی مدل اساتید در برنامه درسی بین المللی آموزش عالی ایران بوده است.این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از نوع مقوله بندی قیاسی از دیدگاه اساتید و صاحب نظران برنامه درسی وبا شیوه نمونه گیری هدفمند به صورت فیش برداری از متون انجام شده است.در فرایند کد گذاری نظرات ارایه شده توسط متخصصان وصاحب نظران برنامه درسی به مفاهیم مجزا تفکیک شدند وسپس مفاهیم مشترک هم دسته گشتند ودر دسته های مجزا قرار گرفتند و مولفه باورها ونگرش ها،غنی سازی صلاحیت های حرفه ای-تخصصی،دانش وآگاهی های علمی-تکنولوژیکی،اقتصادی ،سیاسی وفرهنگی،موانع سیاسی،اقتصادی ومدیریتی به عنوان تم های اصلی شناسایی شدند و این تم ها به همراه تم های فرعی هم دسته آنها در مدل تحلیلی به صورت مجزا دسته بندی شده اند.در فرایند کد گذاری نظرات استخراج شده به مفاهیم مجزا تفکیک شدند وسپس مفاهیم مشترک در دسته های مجزا قرار گرفت. ودر مدل نهایی مولفه ها به صورت مجزا و در غالب مدل های تحلیلی ارایه گردید.

آنچه که مسأله اصلی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد، بررسی وضعیت موجود و آسیب شناسی بین المللی سازی برنامه درسی دانشگاه و موسسات آموزش عالی مستقر در 7 منطقه آزاد کشور به منظور دستیابی به راهکارهایی در جهت غلبه بر این آسیب ها می باشد. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری شامل 37 دانشگاه و موسسه آموزش عالی مستقر در مناطق آزاد کشور است که به روش سرشماری کلیه جامعه آماری به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای و پرسشنامه محقق ساخته و نیمه ساختارمند بهره برده شد. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آن در دو سطح آمار توصیفی شامل جداول توزیع فراوانی و نمودارها و آمار استنباطی شامل  آزمون واریانس، آزمون فریدمن، تحلیل t- تک نمونه و t همبسته یا زوجی مورد پردازش قرار گرفت. یافته ها : 20 مؤلفه از جمله برنامه های درسی بین المللی به عنوان شاخص های توصیفی حمایت دانشگاه از فعالیت های آموزشی بین المللی معرفی و به میزان اهمیت رتبه بندی شدند و نتایج اولویت بندی فریدمن نشان داد که مسائل اقتصادی/مالی و مسائل سیاسی/دیپلماتیک بیشترین تأثیرگذاری را بر عدم موفقیت بین المللی سازی دارد. نتایج: وضعیت بین المللی سازی در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مناطق آزاد کشور چندان مطلوب نبوده و آموزش عالی مناطق آزاد برای همگام شدن با این حرکت و دستیابی به اهدف اسناد بالادستی  کشور نیازمند ارائه الگویی مناسب برای بهبود وضعیت  می باشند .

هدف اصلی از اجرای این پژوهش، بررسی دیدگاه اعضای هیئت علمی درباره رویکرد بین المللی سازی برنامه های درسی در دانشگاه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی، دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود و 320 نفر به عنوان نمونه در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود. جنبه های اصلی در این ابزار عبارت بودند از: الزام های بین المللی سازی، پیامدهای آموزشی بین المللی سازی، پیامدهای پژوهشی بین المللی سازی و نقاط قوت بین المللی سازی برنامه درسی. ضریب آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد. یافته های به دست آمده از بررسی نظرات اعضای هیئت علمی نشان داد که آنان موافق الزامات بین المللی سازی هستند و از دیدگاه آنها بین المللی سازی برنامه های درسی در وضع مطلوب، موجب هماهنگی با استانداردهای آموزشی بین المللی، ارتقاء کیفیت آموزش، به روز شدن دانش تخصصی استادان و گسترش رشته های تحصیلی مطرح در سطح بین الملل می شود. اما آنان گویه های مربوط به الزام های بین المللی سازی برنامه های درسی در وضعیت موجود آموزش عالی کشور را پایین تر از حد متوسط ارزیابی کرده اند.