تکاوران ارتش

هدف: پژوهش حاضر به مقایسه کمالگرایی، سرسختی ذهنی و پرخاشگری رزمی کاران و تکاورانِ ارتش پرداخت. روش شناسی: شرکت کنندگان شامل 74 نفر از ورزشکاران مرد باشگاه های شهر تهران (منطقه 5، 9، 22) با بیش از 7 سال سابقه ورزشی در ده رشته رزمی (کاراته، تکواندو، ووشو، کیگ بوکسینگ، بوکس، جودو، کشتی، کیوکشین، هاپکیدو، کنگ فو) و 78 نفر از تکاورانِ نیروهای ویژه تیپ 65 ارتش ایران با بیش از 7 سال سابقه بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پرسش نامه های استاندارد سرسختی ذهنی ورزشی (گلبی و شیرد)، کمالگرایی چندبعدی ورزشی ۲ (کالاتوس و همکاران) و خشم و پرخاشگری رقابتی (ماکسول و موریس) استفاده شدند. یافته ها: نتایج آزمون تی گروه های مستقل نشان داد دو گروه از لحاظ میانگین سنی و تجربه ورزشی تفاوت نداشتند. همچنین متغیرهای خشم، پرخاشگری و خشم کلی؛ و متغیرهای معیار شخصی، اهمیت به اشتباه، فشار مربی و کمالگرایی کلیِ گروه تکاوران بطور معناداری از گروه ورزشکاران رزمی بالاتر بود. اما سرسختی ذهنی ورزشی و خرده مقیاس های آن در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: یافته ها تأکید می کنند که احتمالا متغیرهای روانشناختی تحت تأثیر رشته های ورزشی رزمی قرار نگرفته اند، بلکه شاید محیط، نوع و شدت تمرینات یا ویژگیهای شخصیتی تکاوران موجب بالاتر بودن میزان پرخاشگری و کمالگرایی آنان شده است.