مهاجم

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و وزن دهی متغیرهای عملکردی مؤثر بر قیمت گذاری مهاجمان فوتبال ایران بود. روش تحقیق از نوع تحقیقات ترکیبی (کیفی-کمی) بود. در بخش کیفی برای شناسایی متغیرهای عملکردی از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی برای وزن دهی متغیرها از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل افراد دارای مدرک حرفه ای مربیگری کنفدراسیون فوتبال آسیا، مربیان لیگ برتر و مدرسان فدراسیون فوتبال ایران بود. در این تحقیق برای نمونه گیری از روش نمونه گیری به صورت هدفمند استفاده شد و در نهایت ابتدا با 11 متخصص مصاحبه صورت گرفت، سپس از آنها خواسته شد که پرسشنامه طراحی شده را تکمیل کنند. برای تجزیه وتحلیل داده های بخش کیفی از نرم افزار ان ویوو و برای تحلیل داده های کمی از نرم افزار اکسپرت چویز استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای گل زنی، پاس گل و ایجاد موقعیت گل به ترتیب با وزن های 231/.، 160/. و 146/. مهم ترین متغیرها و متغیرهای تکل زنی، نبرد هوایی دفاعی و دفع توپ به ترتیب با وزن های 010/.، 010/. و 009/. متغیرهای با پایین ترین وزن بودند. توصیه می شود در طراحی مدل قیمت گذاری بازیکن پست مهاجم، در بخش ارزیابی عملکرد به متغیرهای این تحقیق و وزن هریک از آنها توجه شود.

قاعده نفی عسر و حرج یکی از قواعد عامی است که در فقه تشیع به عنوان مبنا قرار داده شده است و به عنوان یکی از احکام ثانویه در ابواب مختلفی جاری و ساری است. جریان این حکم مانع اجرای بسیاری از احکام شده و موضوعا آنها را منتفی می کند و کابردهای بسیاری در مصادیق مختلفی می توان برای این قاعده تصور کرد. یکی از مصادیق کاربری که برای این قاعده کلیه در قانون مجازات اسلامی وارد شده است، موضوع دفاع مشروع است که قانون گذار در ماده 156 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 به بیان آن پرداخته است. بر اساس این قاعده حرمت جان و مال مسلمان که به عنوان یکی از مهم ترین قواعد در اندیشه اسلام و تشیع وارد شده است، در صورتی که فرد به عنوان مهاجم و دیگری تحت عنوان مدافع قرار گیرد، تخصیص خورده و بر اساس مستنداتی که در این زمینه وارد شده است، مدافع می تواند در مقام دفاع، نسبت به جان و مال مهاجم تعرض کرده و از عواقب آن مصون بماند. این امر ناشی از قواعد عامی است که در باب نفی عسر و حرج وارد شده است.

انسان در ادوار مختلف تاریخ در مواجهه با تجاوز، به طور فطری اقدام به دفع آن نموده است. علی رغم اتفاق بر پذیرش اصل دفاع به عنوان یک اقدام مجاز، در میان نظریه پردازان اختلاف نظرهایی در خصوص مبنای آن وجود دارد. برخی آن را عامل مواجهه جرم و سلب مسئولیت کیفری از مدافع عده ای آن را حق و بعضی آن را شرعاً مباح دانسته و گروه دیگر آن را تکلیف و وظیفه می دانند. در این مقاله ضمن پرداختن به مستندات فقهی آن تحت عنوان بنیان نظری فرهنگ دفاع در قرآن و سنت با الهام گیری از دعای 27 صحیفه سجادیه (دفاع مشروع) و تبیین برخی شرایط آن، نظریه پنجمی ارائه شده است که در پی اثبات آن است. اساساً مهاجم تا زمانی که در حال تهاجم است خون و مالش از قاعده کلی احترام خارج است، بدین جهت است که امام سجاد علیه السلام می فرماید: «أللَّهُمَّ عَقِّمْ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ وَ یَبِّسْ أَصْلَابَ رِجَالِهِمْ، وَاقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ ...»؛ «بار خدایا! زنانشان را از باردارى عقیم کن و صلب مردانشان را خشک فرما و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را قطع کن ...» و یا می فرماید: «... و َلَا تُسَوِّغْ لَهُ ظُلْمِی وَ أَحْسِنْ عَلَیْهِ عَوْنِی وَاعْصِمْنِی مِنْ مِثْلِ أَفْعَالِه وَ لا تَجْعَلْنِی فِی مِثْلِ حَالِه ...» «و به دشمن من، اجازه ستم کردن مده و به خوبى مرا در برابرش کمک کن و از انجام کارهایى هم چون کارهاى او نگهدار و در مثل حال او قرار مده ...» و لذا اگر مدافع باعث خسارت مالی، جرح و یا حتی قتلِ مهاجم گردد به تکلیف خود عمل کرده و خون و مالِ مهاجم به دلیل اقوا بودن سبب از مباشر، هدر است.