رسانه های پخش

چشم انداز رسانه ای در جهان طی دو دهه ی اخیر به دلیل استفاده از اینترنت و عمدتا توسعه ی شبکه های اجتماعی آنلاین، تغییر کرده و به طور چشم گیری بر نحوه ی تولید، توزیع و مصرف رسانه ا ی تاثیر گذاشته است؛ از این رو برنامه ریزان رسانه ای می بایست در فرآیند تصمیم گیری اقدامات مناسب را به دقت شناسایی کنند. اولین قدم برای تغییر رویه ها، اطلاعاتی است که از طریق «ارزیابی عملکرد» حاصل می شود. در این مقاله، عملکرد رسانه های پخش در شبکه های اجتماعی (اینستاگرام و سروش) با استفاده از مدل های CCR و BCC در تحلیل پوششی داده ها ارزیابی شده است. نتایج در دو ماهیت ورودی و خروجی -که سطح فعالیت سازمان و سطح پاسخ مخاطبان نامیده شده است- ارزیابی و نتایج حاصل از اجرای دو مدل مقایسه شده است. در واقع، عملکرد هر یک از این واحدها در استفاده ی بهینه از منابع برای تولید ستاده ها، ارزیابی شده است. جامعه ی آماری در این پژوهش، شبکه های رادیویی و تلویزیونی است که به عنوان واحد تصمیم گیرنده در نظر گرفته شده اند. نتایج نشان می دهد تعدادی از واحدها با اجرای مدل های CCR و BCC در سطوح فعالیت سازمان و پاسخ مخاطبان، به طور مشترک کارا بوده اند؛ اما با اجرای مدل BCC واحدهای دیگری نیز کارا شناسایی شده اند. سپس به کمک تحلیل ابرکارایی، واحدهای کارا رتبه بندی شده اند. در نهایت، واحدهای ناکارا در هر یک از شبکه های اجتماعی شناسایی و به-منظور بهبود عملکرد واحدهای ناکارا، استراتژی مناسب پیشنهاد شده است. این الگو به مدیران رسانه ای کمک خواهد کرد تا عوامل ناکارایی خود را در مقایسه با رقبا شناسایی کرده و به واحدی کارا، تبدیل شوند.

مقدمه: از مهمترین شاخصهای تأثیر گذار بر شکل گیری سرمایه فرهنگی امکان دسترسی به رسانه هاست که مقاله حاضر با استفاده از نظریه شکاف آگاهی، به بررسی رابطه بین مصرف رسانه ای و سرمایه فرهنگی می پردازد. روش: تحقیق حاضر با روش پیمایش در بین 188 نفر از دانشجویان صورت گرفته است. یافته ها: بین مصرف رسانه ای (چاپی، الکترونیکی و دیجیتالی) و سرمایه فرهنگی (ذهنی، عینی و نهادی) رابطه وجود دارد. ضمن اینکه کلیه ابعاد رسانه با ابعاد ذهنی و نهادی سرمایه فرهنگی رابطه مثبت دارند، اما رابطه رسانه های چاپی با سرمایه فرهنگی منفی است. بحث: نابرابری مصرف رسانه ای موجب نابرابری اطلاعاتی در بین مردم و نابرابری در مصرف فرهنگی آنان می گردد