قدرت جسمی

این تحقیق به بررسی چگونگی تأثیر طردشدگی در محیط کار بر عملکرد وظیفه ای کارکنان با درنظرگرفتن نقش تعدیل کننده حمایت همسران پرداخته است. این مطالعه بر اساس هدف، کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری داده ها در حوزه مطالعات توصیفی از نوع علّی پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری این مطالعه را کلیه کارکنان شرکت پالایش نفت تهران تشکیل داده است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 285 نفر به کمک فرمول کوکران به عنوان نمونه پژوهش تعیین شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش کتابخانه ای و با مرور ادبیات و پیشینه پژوهش و همچنین، با بهره گیری از پرسش نامه جمع آوری شد. روایی پرسش نامه با استفاده از ضریب روایی همگرا و واگرا و پایایی با بهره گیری از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام گرفت. نتایج بررسی نشان داد که طردشدگی در محیط کاری از طریق قدرت جسمی و انرژی عاطفی بر عملکرد وظیفه ای اثرگذار است. همچنین، حمایت از همسر می تواند اثرگذاری طردشدگی در محیط کار را بر انرژی عاطفی تعدیل کند، اما توان کاهش تأثیرات منفی طردشدگی در محیط کار بر قدرت جسمی کارکنان را ندارد.

بسیاری از اهل معنویت معتقدند برای رسیدن به خدا و آخرت نیازی به داشتن قدرت جسمی و ذهنی نیست. بسیاری از اهل ورزش معتقدند داشتن قدرت جسمی بدون داشتن معنویت ممکن و مطلوب است. بسیاری از اهل دانش دنیوی نیز معتقدند برای داشتن قدرت ذهنی نیاز به داشتن معنویت ندارند. موضوع این مقاله رویکرد تفکیک معنویت از قدرت جسمی و قدرت ذهنی است. مسئله ما این بود که چارچوب نظری این تفکیک چه بوده و چه نقدهایی بر آن وارد است. ضرورت کار در این است که نبود یا کمبود معنویت موجب نقص در دو قدرت دیگر یا عملکرد منفی آنها می شود. روش ما استخراج پیشفرض های چارچوب نظری این تفکیک و سپس نقد آنهاست. دستاورد مقاله این است که این تفکیک دارای دو دسته پیشفرض است: فلسفی و الهیاتی. پیشفرض های فلسفیِ آن تفکیک ذهن از عین، تفکیک مادی از مجرد و تفکیک عقل از قلب است. اولی حاصل این فرض نادرست است که ذهن در بدن است و بدن ما جدا از سایر موجودات عینی است. دومی مبتنی بر این مبنای نادرست است که مرز ماده مشخص است و می توان موجود غیرمادی را از آن جدا کرد. سومی بر این اساس است که عقل منبعی برای شناخت است و قلب جایگاه احساسات. پیشفرض های الهیاتی آن، مجردِ محض دانستن خدا و تفکیک دنیا از آخرت است. اولی حاصل این مبنای نادرست است که خدا موجودی محدود به عالم مجرد است و در عالم ماده نمی تواند حضور داشته باشد. دومی مبتنی بر عدم فهم رابطه دنیا و آخرت یعنی رابطه ظاهر و باطن است. نوآوری این مقاله در استخراج این پیشفرض ها و نقد آنهاست.