باورهای آموزشی

به کارگیری فناوری های آموزشی در یادگیری و تدریس زبان دوم در حال حاضر بسیار گسترده شده است و بسیاری از محققان تلاش کرده اند تا دیدگاه های مختلف در مورد این موضوع را بررسی کنند. علی رغم تلاش های گسترده تحقیقاتی، مسائل مهمی مانند رابطه بین سبک های تدریس معلمان و باورهای آن ها درمورد به کارگیری فناوری در آموزش زبان دوم نادیده گرفته شده است. این مطالعه به بررسی سبک تدریس 90 معلم ایرانی زبان انگلیسی و باورهای آن ها در مورد آموزش زبان انگلیسی به کمک فناوری می پردازد. به این منظور یک روش ترکیبی با ادغام دو پرسشنامه و یک مصاحبه، به کار گرفته شد. نتایج حاصل از پرسشنامه ها نشان داد که معلمان ایرانی زبان انگلیسی سبک تدریس معلم محور را ترجیح می دهند و نگرش مثبتی به کاربرد فناوری در آموزش زبان انگلیسی دارند. آزمونهای همبستگی پیرسون همچنین نشان داد که بین سبک های آموزشی معلمان و باورهای آنها در مورد به کارگیری فناوری در آموزش زبان انگلیسی، رابطه معناداری وجود دارد. بر اساس نتیجه مصاحبه ها، اکثر مصاحبه شوندگان باورهای مثبتی نسبت به به کارگیری فناوری داشتند، بنابراین نتایج به دست آمده از مرحله اولیه مطالعه (پرسشنامه) تأیید شد. این یافته ها ارتباط بین سبک های تدریس معلمان و باورهای آن ها در مورد به کارگیری فناوری در آموزش زبان انگلیسی را برجسته می کند.

تاکنون تحقیقات گسترده ای درباره میزان تأثیرگذاری باورهای معلّمان زبان دوم بر عملکرد آموزشی آنها انجام شده است. شواهد ارائه شده نشان می دهد که لزوماً ارتباطی میان عملکرد حرفه ای معلّمان و باورهای آنها وجود ندارد. ما در این پژوهش کوشیده ایم تا مطابقت یا عدم مطابقت نمود شناختی با نمود رفتاری باورهای آموزشی معلّمان زبان انگلیسی و میزان تأثیر اشتیاق معلّمان بر رابطه این دو را بررسی کنیم. 72 معلّم زن و مرد، شرکت کنندگان اصلی تحقیق حاضر بودند. از میان این افراد، چهار گروه برای بررسی مطابقت یا عدم مطابقت باورها با عملکرد حرفه ای آنان انتخاب شدند. دو گروه از این معلّمان در کار خود سطح بالا و دو گروه دیگر سطح پایینی از اشتیاق سازگار و اشتیاق جبری داشتند. دو جلسه از کلاس های هر معلّم به عنوان نمونه مورد مشاهده قرار گرفت. مقایسه گرو ه ها نشان داد که اگرچه هردو گروه اهمّیّت، نسبتاً، یکسانی برای باورهای آموزشی قائل بودند، تطابق میان باورها و عملکرد حرفه ای، صرفاً، در کلاس معلّمانی مشاهده شد که دارای اشتیاق سازگار و یا اشتیاق جبری بالا بودند. بر اساس یافته های این مقاله، می توان به این نتیجه رسید که عامل اشتیاق، نقش مهمی در به کارگیری باورهای آموزشی گزارش شده توسط معلّمان زبان در کنش کلاسی آنها دارد.