کمال گرایی انطباقی

در این پژوهش رابطه کمال گرایی و خودکارآمدی تحصیلی با فرسودگی تحصیلی در میان دانش آموزان دبیرستانی دختر و پسر پایه دهم بررسی شد .بدین منظور تعداد ٧٠ دانش آموز دبیرستانی دختر و ٦٠ نفر دانش آموز دبیرستانی پسر پایه دهم دبیرستان با سه ابزار پرسشنامه کمال گرایی هیل - پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینگز- فرسودگی تحصیلی برسو در نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ایی مورد سنجش قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسشنامه توسط گروه نمونه نتایج با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و مدل های آمار استنباطی رگرسیون چند متغیره و آنالیز واریانس یک سویه مورد بررسی قرار گرفتند تا به آزمون 6 فرضیه پژوهش مبادرت شود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه پژوهش نشان داد بین کمال گرایی و فرسودگى تحصیلی در میان دانش آموزان رابطه معناداری در آلفای ٥٪ وجود ندارد . ضریب تعیین2 Rنشان داد کمال گرایی تنها 6/1 درصد از واریانس فرسودگی تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی می کند. هم چنین نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی تحصیلی در میان دانش آموزان رابطه معنادار وجود ندارد و تنها خودکارآمدی 4/1درصد از واریانس فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کند. ودر آزمون فرضیه 3 پژوهش نشان داد بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی به لحاظ فرسودگی تحصیلی در دانشآموزان تفاوت معناداری وجود ندارد، همچنین به تفکیک سه مولفه فرسودگی دیده شد در رابطه با مولفه خستگی هیجانی فرسودگی تحصیلی بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی در میان دانش آموزان تفاوت معناداری دیده نشد. هم چنین به لحاظ مولفه بدبینى فرسودگی و مولفه ناکارآمدی درسی آن بین کمال گرایی انطباقی و غیر انطباقی در دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود ندارد.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه صفات شخصیتی مادران با کمال گرایی دختران نوجوان آن ها بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه استان البرز به تعداد 49999 نفر بود. با استفاده از جدول کرجسی-مورگان 1970 تعداد 380 نفر از میان آن ها به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه صفات شخصیتی نئو مک کری و کاستا 1985 برای مادران و از پرسشنامه کمال گرایی هیل، هولزمن، فیور، کیبلر، وی سنت و کندی (2004) برای دختران شان و برای تحلیل داده ها از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، روابط مادران و دختران در فرایندی دو سویه باهم در تعاملند. روان رنجورخویی با کمال گرایی غیرانطباقی دختران رابطه مثبت و گشودگی در برابر تجربیات با این نوع کمال گرایی رابطه منفی داشت. همچنین مسئولیت پذیری و برون گرایی با کمال گرایی انطباقی رابطه مثبت و روان رنجورخویی با این نوع کمال گرایی رابطه منفی داشت. نتیجه گیری: از آن جا که روان رنجوری و گشودگی در برابر تجارب قادر به پیش بینی کمال گرایی غیرانطباقی دختران است، با اندکی تفکر و تامل در کیفیت این روابط می توان به نقش حساس مادر در ارتباط با فرزندان پی برد. بنابراین مادران با آموزش مناسب می توانند از بروز کمال گرایی غیر انطباقی فرزندان شان جلوگیری کنند.