روش های یادگیری کارآفرینان

روش هایی که کارآفرینان اینترنتی دانش ها، مهارت ها و بصیرت های مرتبط با کسب وکارهایشان را شناسایی و کسب می کنند، بر ایجاد و اداره اثربخش این نوع از کسب وکارها تأثیر شایان توجهی می گذارد. از این رو، این مقاله درصدد است با توجه به تنوع روش های یادگیری ای که کارآفرینان اینترنتی استفاده می کنند، آنها را شناسایی و اولویت بندی نماید. به این منظور، ابتدا مصاحبه های نیمه ساختاریافته ای با 10 کارآفرین موفق اینترنتی انجام گرفت و به کمک روش کدگذاری، روش های یادگیری متداول کارآفرینان اینترنتی شناسایی شد. در مرحله بعد با توزیع 376 پرسشنامه و تحلیل واریانس فریدمن، روش های برتر یادگیری اولویت بندی شدند. یافته های این پژوهش چهار منبع عمده یادگیری را بدین شرح شناسایی کرد: یادگیری از آموزش انتشارات، یادگیری از کار وظیفه، یادگیری از تعاملات اجتماعی انسانی و یادگیری از تقلید الگوبرداری. همچنین نتایج اولویت بندی روش های یادگیری نشان دهنده آن است که روش های یادگیری از طریق مشاهده و الگوگیری از بهترین وب سایت ها، مطالعه مطالب وب سایت ها و تفکر و ابتکار عمل فردی درباره چگونگی حل مسائل، سه روش عمده یادگیری میان کارآفرینان اینترنتی در ایران بوده است.

این پژوهش باهدف ارائه چارچوبی برای توسعه یادگیری کارآفرینانه در فناوری بلاک چین و با رویکرد تفسیری و با مصاحبه های رویدادمحور انجام شد. پژوهشگران، بلاک چین را به عنوان یک فناوری نوظهور و تحول گرا همچون اینترنت می شناسند. باتوجه به تحولاتی که فناوری بلاک چین قابلیت ایجاد آن را دارد، شناسایی فرصت های کارآفرینی و بهره برداری از این فناوری اهمیت بالایی پیدا کرده است. عدم توجه به آموزش در این صنعت نوظهور، منجر به ازدست رفتن فرصت هایی برای کارآفرینان در جهت تشخیص فرصت ها، ایجاد کسب وکار و حفظ کسب وکار در صنعت بلاک چین خواهد شد. از این رو، شناسایی منابع، روش های یادگیری و آموزش برای توسعه کارآفرینی در این صنعت پراهمیت خواهد بود. برای این منظور مصاحبه های نیمه ساختار یافته ای با ۱۹ نفر از کارآفرینان یا مدیران ارشد صنعت بلاک چین که ساکن ایران هستند صورت گرفت و پس از کد گذاری مصاحبه ها، چارچوبی برای توسعه یادگیری کارآفرینان فناوری شناسایی شد. نتایج نشان می دهد که منابع یادگیری شامل چهار بخش یادگیری از کار- وظیفه، آموزش- انتشارات، تقلید- الگوبرداری و تعاملات انسانی-  اجتماعی است که هرکدام نیز روش های متعددی را شامل می شوند. در این چارچوب علاوه بر منابع و روش های یادگیری، عوامل تسهیلگر شامل شش عامل انگیزه، علاقه مندی، فرایند زندگی شخصی، ماهیت محیط کسب وکار، ماهیت کسب وکار و ویژگی های شخصیتی شناسایی شد. شناسایی شش عامل محدود کننده شامل موانع اقتصادی، موانع اکوسیستم بلاک چین، موانع فناورانه، موانع حاکمیتی، موانع فردی و موانع نهادی از دیگر موارد این چارچوب است.