کنشگری مجازی

کنشگران اجتماعی در میدانِ مبارزه برای تغییر محیط اطراف خود، فن آوری های جدیدِ ارتباطی را به کار گرفته اند. هدف مقاله حاضر مطالعه کنشگری  اجتماعی کردهای کشور عراق در فضای مجازی است. در این پژوهش از ترکیبِ دو روش مردم نگاری مجازی و مصاحبه عمقی استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهند که محدودیت هایی نظیر حزبی بودن رسانه در اقلیم کردستان باعث شده اند که کنشگران کرد عراقی نتوانند از مجراهای اصلی برای رسیدن به اهدافشان استفاده کنند. همین عوامل کنشگران کرد عراقی را به استفاده از رسانه های جایگزین که در مطالعه حاضر شبکه های اجتماعی هستند، برای فعالیت سوق می دهد. اصلی ترین مزایای شبکه های اجتماعی برای کنشگران کرد کشور عراق شامل رواج شهروند خبرنگاری، از بین رفتن سانسور و کنترل دولت ها، امکان مقاومت و فعالیت سیاسی، در هم تنیدگی ابعاد آنلاین و آفلاین و برقراری ارتباط با کنشگران کرد سایر کشورها هستند. یکی از بارزترین ویژگی های کنشگری کردهای عراق در فضای مجازی ارتباطی است که آن ها با کردهای سایر کشورها پیدا می کنند و از این طریق می توانند به کنش های مشترکی در راستای هویت کردی شان دست بزنند.

با ظهور فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی و گسترش اینترنت و شبکه های اجتماعی، کنشگری روحانیت شیعه وارد صحنه جدیدی به نام کنشگری مجازی شده است. کنشگری مجازی در بستر فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، بین کنشگر و مخاطب صورت می گیرد. به هرگونه فعالیتروحانیون که با هدف رساندن پیام دین به مخاطبان در بستر شبکه های اجتماعی انجام می شود، کنشگریروحانیت در شبکه های اجتماعی اطلاق می گردد. کنشگری روحانیت در شبکه های اجتماعی، عملی بی قیدوشرط نیست، بلکه نیازمند اصول و آیین نامه اخلاقی است. این نوشتار به دنبال آن است که مهم ترین مصادیق اجرایی اصول اخلاقی را به عنوان کدهای اخلاقی در کنشگری روحانیت در شبکه های اجتماعی شناسایی و بررسی کند. این تحقیق از نوع تحقیقات نظری و اسنادی است و از نظر روش گردآوری و تحلیل اطلاعات، کیفی محسوب می شود. اطلاعات تحقیق با روش استقرا و مشاهده کنشگران جمع آوری و با کمک منابع اسنادی تفسیر شده اند.