منظومه های روستایی

توسعه پایدار روستایی فرایندی است که ارتقای همه جانبه زندگی روستایی را از طریق زمینه سازی و ترغیب فعالیت های همساز با قابلیت ها و تنگناهای محیط (به مفهوم عام آن) مورد تأکید قرار می دهد. بر این بنیاد، توسعه پایدار روستایی جنبه های گوناگونی را شامل است، اما زمینه سازی های ساختاری در چهار جنبه عام می تواند به کارکرد مناسب این فرایند بیانجامد. این جنبه ها عبارتند از: محیطی اکولوژیک، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی سیاسی و کالبدی فضایی. یکپارچگی فضایی در قالب رویکرد نظاموار، سکونتگاه های روستایی را در مقیاس های گوناگون نقطه ای، محلی، ناحیه ای و منطقه ای و ملی، و البته همه جا به عنوان نظام های باز، مورد توجه قرار می دهد. بدینسان،  هر سکونتگاه روستایی نه تنها به لحاظ کنش و واکنش های بین اجزا و نیروهای مختلف درونی خود، بلکه از نظر تعامل با دیگر نظام های سکونتگاهی (دیگر سکونتگاه ها، اعم از روستایی و شهری) نیز پیوسته در روندی پویا قرار دارد. در این بین، آنچه که اهمیتی تعیین کننده دارد، امکانات و قابلیت های محیط نظام است که به صورت امکانِ برپایی رابطه تعاملی با سیاستگذاری ها، برنامه ریزی ها و تخصیص اعتبارات و مانند آن تجلی می یابد. از سوی دیگر، با عنایت به رویکردهای نوین در جغرافیای کاربردی و توجه به نقش جوامع در ایجاد فضاهای گوناگون، بسیاری از اهداف برنامه ریزی فضایی و ابعاد پایداری در پیوندی تنگاتنگ مورد توجه قرار دارند. این مقاله کوشش دارد تا نشان دهد، هرگونه پایداری در روند توسعه روستایی، مستلزم نگرشی یکپارچه در قالب پارادایم فضایی است و این مهم میسر نخواهد شد، مگر با رویکردی مبتنی بر شبکه های منطقه ای در قالب پویش ساختاری کارکردی.

 رویکرد شبکه منطقه ای تلاش دارد تا با تقویت پیوندهای روستایی- شهری، بستر توسعه یکپارچه روستایی-شهری را فراهم سازد. علیرغم پیشنیه مطالعاتی غنی و تجربیات طرح های اجرایی متعدد، کاربست رویکرد شبکه منطق ه ای در کشور در عمل دچار مسائل و چالش هایی شده است. تحقیق حاضر با بهره گیری از مدل کیو و با تمرکز بر طرح پیشرفت و آبادانی منظومه روستایی طارم در استان زنجان، به بررسی الزامات و اولویت های رویکرد شبکه منطقه ای در برنامه ریزی توسعه کشور از دیدگاه خبرگان، مسئولین، کارشناسان دستگاه های اجرایی، مشاوران و تسهیل گران طرح پرداخته است. بدین منظور ابتدا فضای گفتمان الزامات تاثیرگذار در تحقق رویکرد شبکه منطقه ای از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و برررسی منابع استخراج و پس از پالایش اولیه در ۳۱ عامل کلیدی در غالب 6 بُعد محیطی-اکولوژیک، ساختاری – نهادی، آموزشی، اقتصادی، کالبدی –فضایی و اجتماعی دسته بندی شد. سپس 25 نفر از خبرگان و کنشگران کلیدی طرح به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و گویه های استخراج شده را با بهره گیری از جدول کیو اولویت بندی کردند. داده های جمع آوری شده در نرم افزار KADE و با روش تحلیل مولفه های اصلی PCA و چرخش واریماکس مورد تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته های تحقیق می توان مطرح کرد که چهار نوع دیدگاه در خصوص الزامات و اولویت های کلیدی در تحقق رویکرد شبکه منطقه ای وجود دارد که به ترتیب شامل: ارتقای جایگاه و اهمیت روستا در برنامه ریزی توسعه، تغییر رویکرد به برنامه شبکه ای در برنامه ریزی توسعه روستایی و تقویت ساختار اجرایی آن، هدایت منابع مالی اشتغال زایی به اولویت های رویکرد شبکه ای و در نهایت تقویت هماهنگی و هم افزایی دستگاه های اجرای هستند. از سوی دیگر، ظرفیت سازی و توانمند سازی جوامع محلی در هر چهار دیدگاه مورد توافق و تاکید بوده است.