ورزشگاه های فوتبال

زمینه و هدف : عقیده بر این است که آشنایی تماشاگران با آداب و فرهنگ حضور در ورزشگاه ها در بهبود سطوح امنیّت آن ها مؤثر است؛ ازاین رو هدف پژوهش پیش رو، بررسی نقش نیروی انتظامی در ارتقای فرهنگ و آداب حضور تماشاگران در ورزشگاه های فوتبال ایران بود. روش: پژوهش کیفی حاضر، اکتشافی بوده و در آن، از روش تحلیل محتوای عرفی برای دستیابی به اهداف استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش، پنج نفر از افسران ارشد نیروی انتظامی و متخصص در تأمین امنیّت مسابقات فوتبال، ده نفر از متخصصان دانشگاهی در حوزه های مدیریت امنیّت ورزشی، خشونت و پرخاشگری و جامعه شناسی ورزشی و سه نفر از کارشناسان فوتبال و متخصص در سازماندهی مسابقات بودند که بر اساس نمونه گیری هدفمند از نوع ملاکی انتخاب شدند. داده های حاصل از مصاحبه ها، کدگذاری شد و دو نفر متخصص همکار، اعتبار کدگذاری ها را با بازبینی و کنترل صحت کدهای استخراج شده و کدگذاری مجدد مصاحبه ها تأیید کردند. یافته ها: نیروی انتظامی می تواند در قالب چهار مقوله اصلی و نُه (9) مقوله فرعی ذیل آن ها؛ با عناوین بسترسازی فرهنگی (برنامه ریزی فرهنگی، محتواسازی فرهنگی، دانش افزایی و آگاهی بخشی)، فرهنگ پذیری (آموزش شهروندان و توانمندسازی نیروهای انتظامی)، خط مشی های کنترلی (تدابیر نظارتی و الزامات اجرایی) و مدیریت ارتباطات و تعاملات (هماهنگی و همکاری نظام مند و تعاملات فرابخشی) در ارتقای فرهنگ و آداب حضور تماشاگران در ورزشگاه های فوتبال نقش آفرین باشد. نتایج: نیروی انتظامی یکی از بازیگران اصلی در بهبود فضا و محیط ورزشگاه های فوتبال است و می تواند با توسعه فرهنگ و آداب حضور در ورزشگاه ها، سطح خشونت و پرخاشگری تماشاگران و سایر افراد حاضر در ورزشگاه ها را کاهش دهد و موجب ارتقای سطح امنیّت ورزشگاه و ایجاد احساس امنیّت افراد حاضر در آن شود.

در طراحی و ساخت ورزشگاه های فوتبال، شناسایی و اجرای راهکارهای توسعه پایدار و مدیریت سبز موضوعی بسیار مهم است. این راهکارها در نهایت سبب کاهش تأثیرات منفی بر محیط زیست، بهره وری انرژی و منابع، بهبود کیفیت هوا و بهبود تجربه برای هواداران و ذی نفعان فوتبال می گردد. در همین راستا پژوهش حاضر با رویکرد شناسایی راهکارهای توسعه پایدار و مدیریت سبز در طراحی ورزشگاه های فوتبال، انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است و به روش کیفی با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. جامعه مشارکت کننده در پژوهش، خبرگان مرتبط با موضوع بودند که 17 نفر از آن ها به عنوان نمونه های پژوهش در سال 1402 انتخاب شدند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختار یافته با پرسش های باز بود. به منظور بررسی و دسته بندی اطلاعات، از نرم افزار مکس کیودا نسخه 20 استفاده گردید. جهت تعیین روایی و پایایی از معیارهای اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اعتماد و تاییدپذیری استفاده شد. با تجزیه وتحلیل یافته های حاصل از اطلاعات مشارکت کنندگان در پژوهش، راهکارهای توسعه پایدار و مدیریت سبز در طراحی ورزشگاه های فوتبال شامل 54 مضمون فرعی در قالب 7 مضمون اصلی بهینه سازی مصرف انرژی، توسعه بازیافت، حمل و نقل، نظارت و ارزیابی، آموزش و فرهنگ سازی، توسعه زیرساخت و مصالح سبز شناسایی شد. درنهایت به تمامی مسئولان ذیربط در زمینه ساخت، توسعه و تجهیز اماکن ورزشی پیشنهاد می شود از مفاهیم بیان شده در این پژوهش به منظور رعایت اصول توسعه پایدار در اماکن ورزشی و به خصوص ورزشگاه های فوتبال استفاده نمایند.