آداب حضور

زمینه و هدف : عقیده بر این است که آشنایی تماشاگران با آداب و فرهنگ حضور در ورزشگاه ها در بهبود سطوح امنیّت آن ها مؤثر است؛ ازاین رو هدف پژوهش پیش رو، بررسی نقش نیروی انتظامی در ارتقای فرهنگ و آداب حضور تماشاگران در ورزشگاه های فوتبال ایران بود. روش: پژوهش کیفی حاضر، اکتشافی بوده و در آن، از روش تحلیل محتوای عرفی برای دستیابی به اهداف استفاده شد. شرکت کنندگان پژوهش، پنج نفر از افسران ارشد نیروی انتظامی و متخصص در تأمین امنیّت مسابقات فوتبال، ده نفر از متخصصان دانشگاهی در حوزه های مدیریت امنیّت ورزشی، خشونت و پرخاشگری و جامعه شناسی ورزشی و سه نفر از کارشناسان فوتبال و متخصص در سازماندهی مسابقات بودند که بر اساس نمونه گیری هدفمند از نوع ملاکی انتخاب شدند. داده های حاصل از مصاحبه ها، کدگذاری شد و دو نفر متخصص همکار، اعتبار کدگذاری ها را با بازبینی و کنترل صحت کدهای استخراج شده و کدگذاری مجدد مصاحبه ها تأیید کردند. یافته ها: نیروی انتظامی می تواند در قالب چهار مقوله اصلی و نُه (9) مقوله فرعی ذیل آن ها؛ با عناوین بسترسازی فرهنگی (برنامه ریزی فرهنگی، محتواسازی فرهنگی، دانش افزایی و آگاهی بخشی)، فرهنگ پذیری (آموزش شهروندان و توانمندسازی نیروهای انتظامی)، خط مشی های کنترلی (تدابیر نظارتی و الزامات اجرایی) و مدیریت ارتباطات و تعاملات (هماهنگی و همکاری نظام مند و تعاملات فرابخشی) در ارتقای فرهنگ و آداب حضور تماشاگران در ورزشگاه های فوتبال نقش آفرین باشد. نتایج: نیروی انتظامی یکی از بازیگران اصلی در بهبود فضا و محیط ورزشگاه های فوتبال است و می تواند با توسعه فرهنگ و آداب حضور در ورزشگاه ها، سطح خشونت و پرخاشگری تماشاگران و سایر افراد حاضر در ورزشگاه ها را کاهش دهد و موجب ارتقای سطح امنیّت ورزشگاه و ایجاد احساس امنیّت افراد حاضر در آن شود.

نهادهای تربیتی نقش اساسی در جامعه پذیری افراد، انتقال و نهادینه سازی ارزش ها و هنجارهای فرهنگی و اجتماعی دارند. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نهادهای تربیتی در نهادینه سازی فرهنگ و آداب حضور در استادیوم های فوتبال ایران بود. پژوهش حاضر از نوع اکتشافی و روش آن کیفی از نوع تحلیل محتوای عرفی بود. 13 مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق با متخصصان حوزه مدیریت ورزشی و جامعه شناسی که بر اساس نمونه گیری هدفمند ملاک مدار انتخاب شده بودند ، تا رسیدن به حد اشباع نظری، انجام شد. داده های به دست آمده با استفاده از کدگذاری باز و محوری تجزیه و تحلیل شدند. اعتبار کدگذاری ها نیز با بازبینی و کنترل صحت کدهای استخراج شده و کدگذاری مجدد مصاحبه ها توسط دو نفر متخصص همکار مورد تأیید قرار گرفت. یافته ها نشان داد نهادهای تربیتی همچون خانواده، رسانه، آموزش و پرورش و آموزش عالی در قالب چهار تم اصلی و 13 مقوله شامل فرهنگ پذیری (آموزش فرزندان، خانواده ها، دانش آموزان، دانشجویان، معلمان و اساتید، شهروندان)، الگوسازی و انتقال الگوهای فرهنگی-هواداری (تولید محتوای فرهنگی، آگاهی بخشی و اطلاع رسانی، اشاعه و ترویج الگوهای فرهنگی)، ارتقا آکادمیک فرهنگ هواداری (توسعه مطالعات فرهنگی و غنی سازی محتوای کتب درسی) و هم اندیشی و شبکه سازی فرهنگی (تعامل و همکاری متقابل و زمینه سازی تحقق اهداف فرهنگی) در شکل گیری و نهادینه سازی فرهنگ و آداب حضور در استادیوم های فوتبال نقش دارند. به نظر می رسد توجه بیشتر نهادهای تربیتی به امر آموزش مخاطبین ورزشی، تلاش در جهت الگوسازی و انتقال الگوهای فرهنگی و هم چنین هم اندیشی و شبکه سازی این نهادها با یکدیگر بتواند به واسطه توسعه فرهنگ و آداب حضور افراد در استادیوم های فوتبال، سطح خشونت و پرخاشگری تماشاگران و سایر افراد حاضر در استادیوم ها را کاهش دهد و از وقوع حوادث امنیتی پیشگیری نماید.

مقدمه: هدف این پژوهش شناخت و اولویت بندی اقدام های فرهنگی مؤثر در ارتقای آداب حضور در استادیوم های فوتبال ایران با هدف ارتقای امنیت آنها بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع ترکیبی است که در بخش کیفی، اقدامات فرهنگی مؤثر در ارتقای آداب حضور استادیوم های فوتبال ایران طی سیزده مصاحبه نیمه ساختاریافته با متخصصان و تحلیل محتوای عرفی داده ها شناسایی شد. در بخش کمی پژوهش نیز دوازده نفر از شرکت کنندگان بخش کیفی، اقدامات شناسایی شده را به منظور اولویت بندی، در ماتریس مقایسه های زوجی از نظر اهمیت به صورت دوبه دو مقایسه کردند و داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار Expert choice تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد الگوسازی فرهنگی با وزن نسبی 177/0 مهم ترین اقدام در توسعه آداب حضور افراد در استادیوم های فوتبال ایران است. فرهنگ پذیری، پشتوانه سازی قانونی، نظارت و کنترل، مدیریت و برنامه ریزی، پشتوانه سازی اجرایی، سازماندهی کارگزاران ورزشی، هم اندیشی و شبکه سازی، و ارتقای آکادمیک به ترتیب با وزن های 167/0، 122/0، 121/0، 119/0 و 107/0، 071/0، 068/0 و 048/0 در اولویت های بعدی قرار گرفتند (01/0= نرخ ناسازگاری). نتیجه گیری: به نظر می رسد شناسایی الگوهای رفتاری مناسب و معرفی آنها به جوامع هدف اعم از تماشاگران، ورزشکاران، مربیان و غیره توسط سازمان دهندگان مسابقات فوتبال و همچنین سیاستگذاران حوزه فرهنگی-ورزشی و نیز تخصیص و هزینه کرد درست بودجه های فرهنگی در این مسیر، بتواند در تربیت نسلی نو از هواداران فوتبال و ارتقای امنیت استادیوم های فوتبال در آینده کمک شایانی کند. با این حال، آن دسته از اقداماتی که در اولویت بندی صورت گرفته در رده های پایین قرار گرفته اند، همچنان حائز اهمیت اند و نباید مورد غفلت قرار گیرند.