توانایی رهبری

زمینه و هدف: مقاله حاضر به بررسی عوامل و شاخص های مؤثر در رهبری و فرماندهی، فرماندهان نیروی انتظامی در افق 1404، و ترتیب اولویت عوامل و شاخص های مذکور و در نهایت ارائه الگوی مطلوب رهبری و مدیریت از دیدگاه فرماندهان و مدیران عالی این نیرو پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر داده ها کمی و از نظر ماهیت و نوع مطالعه از نوع پیمایشی مقطعی است. جامعه آماری مورد پژوهش حاضر را همه فرماندهان و مدیران عالی نیروی انتظامی تشکیل می دهد. برای انتخاب گروه نمونه معرف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و فرمول تعیین حجم نمونه تعداد 80 نفر مشتمل بر 40 فرمانده و 40 مدیر انتخاب شدند. ابزار سنجش این پژوهش یک پرسشنامه 163 سؤالی پژوهشگر ساخته بود که به مدد تئوری های رهبری و مدیریت و بررسی یافته های پیشین گردآوری و سپس براساس فن دلفی در سه مرحله برای متخصصان ارسال شد و در نهایت 121 سوال نهایی که به وسیله آزمون تحلیل عاملی از نوع تجزیه به مؤلفه های اصلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اعتبار ابزار سنجش به وسیله آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار اعتبار کل تست برابر 99/0 بود.یافته ها: برون داد اولیه نشان می دهد که دترمینان ماتریس همبستگی عددی غیر از صفر و نتیجه آزمون کرویت بارتلت از لحاظ آماری در سطح کمتر از 0001/0 معنادار است. برونداد عامل های هفت گانه استخراج شده با روش PC با استفاده از شیوه واریماکس دوران داده شده و مجموعه ماده هایی که مشترکاً با یک عامل همبسته بودند تشکیل یک پاره تست داده اند. نتیجه گیری: نتایج تحلیل عاملی بیانگر آن است که عوامل مؤثر در رهبری و مدیریت، فرماندهان نیروی انتظامی مشتمل بر شش عامل؛ عامل اول؛ سلامت معنوی (51%( با 23 شاخص،عامل دوم،توانایی های ویژه با 23 شاخص(8 %) عامل سوم؛ سلامت روانی (9/7%) با 23 شاخص، عامل چهارم؛ توانایی تخصصی (2/3%) با 12 شاخص، عامل پنجم؛ توانایی رهبری (2/2%) با 21 شاخص، عامل ششم؛ توانایی بلوغی (8/1%) با 11شاخص و عامل هفتم؛ توانایی عمومی (6/1%) با 8 شاخص مشخص شد. در نهایت این شش عامل 76 درصد واریانس کل رهبری و مدیریت، فرماندهان نیروی انتظامی را تبیین کرد.