گزارشگری مالی دولتی

گزارشگری طرحهای بازنشستگی و اندازهگیری ابعاد آن طی دهه اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. هیئت استانداردهای حسابداری دولتی (GASB) پیش از این دو بیانیه با شماره های 25 و 27 در این زمینه منتشر کرده بود. در این زمینه انتقاداتی از سوی دولتها و استفاده کنندگان از گزارشهای مالی دولتی مطرح بود مبنی بر اینکه این دو بیانیه به طور کامل تعهدات را اندازه گیری و گزارش نمی کنند و از این رو اطلاعات گمراه کننده حاصل می آورند. ضمن آنکه طبق این دو بیانیه، دولتها الزامی به ارائه گزارش تعهدات بازنشستگی که برای آن بودجه ای درنظر نگرفته اند، در صورت مالی جامع سالانه نداشتند. پس از این موارد طی دریافت نظرات مختلف، GASB بیانیه های 67 و 68 را منتشر نمود که بر اساس آن دولتهای ایالتی و محلی ملزم به گزارشگری تعهدات بازنشستگی بدون بودجه در ترازنامه هایشان هستند و این مسأله تصویر کاملتری از وضعیت سلامت مالی این دولتها به دست می دهد. البته برخی محققان بر این عقیده اند که برنامه های بازنشستگی به دلیل تدوین بیانیه شماره 67 و 68 برآورد خوشبینانه ای از بودجه ریزی به دست میدهند. این مسأله و برخی شواهد دیگر نشان می دهند که دستورالعمل جدید نیز برای اطمینان از اندازه گیری و بودجه ریزی مناسب در طرح های بازنشستگی بخش عمومی، نیازمند اصلاحاتی است.

صندوق بین المللی پول (IMF) یک مؤسسه مالی مستقل جهانی است که در سال 1947 تأسیس و در سال 1986 نظام آمارهای مالی دولت «GFS» را برای شفافیت بودجه ای اعضا پیشنهاد داده و در سال 2001 آن  را مورد بازنگری قرار داد. این نظام به عنوان ابزاری برای گزارش های مالی جهت پاسخگویی به شهروندان و نمایندگان قانونی آنها مورد استفاده قرار می گیرد. این پژوهش به بررسی عوامل تأثیرگذار نظام آمارهای مالی دولت بر گزارشگری مالی دولتی پرداخته است. از بین عوامل تأثیرگذار نظام آمارهای مالی دولت سه عامل مبنای تعهدی، شناسایی صحیح جریان منابع و شناسایی صحیح دارایی ها، بدهی ها و ارزش افزوده به عنوان فرضیه های پژوهش در نظر گرفته شده است و تأکید بر نظارت، کنترل و گزارشگری به خصوص در ابعاد مالی و اقتصادی و تحقق اهداف کمی و کیفی منابع و مصارف بودجه ای با در نظر گرفتن الزامات صندوق بین المللی پول و نظام آمارهای مالی دولت می باشد.