حمایت اجتماعی درک شده

اهداف: این مطالعه افسردگی، اضطراب، نشانه های روان تنی و حمایت اجتماعی ادراک شده را در بین افراد نوع D و غیرنوع D بررسی می کند. مواد و روش ها: درمجموع سیصد نفر 18 تا 40 ساله در تحقیق شرکت کردند. از مقیاس شخصیت پریشانی (DS 14)، مقیاس اضطراب و استیصال پاکستان، مقیاس حمایت اجتماعی روان تنی و درک شده استفاده شد. شرکت کنندگان در این مطالعه به دو گروه (Dn=166) و غیرنوع (Dn=134) تقسیم شدند که بر اساس نمرات برش DS 14 آن ها بود. در این مطالعه توصیفی از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. این مطالعه از سپتامبر تا دسامبر 2017 انجام شده است. یافته ها: فراوانی شخصیت نوع D 55 درصد بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که بین شخصیت D و غیرنوع D تفاوت زیادی در افسردگی، اضطراب و عوارض جانبی روان شناختی وجود دارد P<0/01 ،P<0/01 ،P<0/01) به صورت جداگانه). این یافته ها همچنین نشان می دهد که افراد نوع D حمایت اجتماعی کمتری از خانواده، دوستان و افراد قابل توجه دیگر دریافت می کنند. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که افراد با ویژگی های شخصیتی نوع D در مقایسه با افراد غیرنوع D ا علائم افسردگی، اضطراب و تظاهرات روان تنی بیشتر و حمایت اجتماعی کمتر درک شده را نشان دادند.

اختلال بد شکلی بدنی با نگرانی از بد شکلی بدن و اختلال در تصویر کردن ذهنی بدن مشخص می شود که نرخ شیوع بالایی نیز دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی درک شده و خودکارآمدی عمومی در افراد دارای علائم اختلال بدشکلی بدنی است. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان می باشد که از میان آنها تعداد ۲۵۴ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار بررسی شامل پرسشنامه نگرانی از بد شکلی استوزین و همکاران (۱۹۹۸)، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زمیت (۱۹۸۸) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی اورشلیم (2000) می باشد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss، نسخه 26 استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد بین علائم اختلال بدشکلی بدنی با حمایت اجتماعی درک و خودکارآمدی عمومی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. با توجه به یافتههای این مطالعه میتوان نتیجه گرفت که حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی عمومی به عنوان متغیرهای پیش بین توان پیش بینی علائم اختلال بد شکلی بدنی را دارند.

با افزایش کاربرد تلفن های هوشمند، تحقیقات تجربی در مورد روابط بین استفاده مشکل ساز از تلفن های هوشمند و مشکلات بهداشت روانی در سال های اخیر پیشرفت چشم گیری داشته است. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مشکل در تنظیم هیجان و استفاده مشکل ساز از تلفن هوشمند، نقش میانجی افسردگی و حمایت اجتماعی درک شده انجام گرفت. این پژوهش دارای ماهیت توصیفی بوده و ازنظر نوع طرح، در دسته ی مطالعات همبستگی-مدل یابی معادله ساختاری قرار می گیرد. جامعه آماری آن را کلیه ی دانشجویان مشغول به تحصیل دانشگاه تبریز در سال 1400-1401 که در رده ی سنی 18 تا 30 سال قرار داشتند، تشکیل دادند و تعداد 235 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های مشکل در تنظیم هیجان، استفاده ی آسیب زا از تلفن همراه، پرسشنامه افسردگی بک و مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS.25 و مدل یابی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار Amos.24، نشان داد که مدل ساختاری پژوهش، برازش نسبتاً مطلوب دارد؛ به طوری که مشکل در تنظیم هیجان علاوه بر اثر مستقیم معنادار، با واسطه گری افسردگی و حمایت اجتماعی دریافت شده، اثر غیرمستقیم معناداری بر استفاده مشکل ساز از تلفن هوشمند داشت. بر اساس این یافته ها می توان بیان داشت ارتقای توانمندی های تنظیم هیجانات، کنترل علائم و نشانه های افسردگی و فراهم نمودن شبکه ی حمایت اجتماعی مناسب، تأثیر بسزایی در کاهش گرایش جوانان به استفاده مشکل ساز از تلفن هوشمند خواهد داشت.