مشارکت ایمنی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر شخصیت سازمانی بر عملکرد ایمنی با تبیین نقش میانجی رضایت شغلی است. جامعه آماری در این پژوهش کارکنان شرکت قطار شهری تهران و حومه بود. برای به دست آوردن حجم نمونه فرمول کوکران مورد استفاده قرار گرفت و از روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی نیز برای توزیع پرسشنامه در میان نمونه برآورد شده، استفاده شد. برای جمع آوری داده ها نیز پرسشنامه استاندارد (شخصیت سازمانی، عملکرد ایمنی و رضایت شغلی) مورد استفاده قرار گرفت که روایی آن از طریق روایی صوری و سازه و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه و نمونه آماری از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS استفاده شده است.یافته ها نشان می دهد که شخصیت سازمانی و رضایت شغلی بر ابعاد عملکرد ایمنی (رعایت ایمنی و مشارکت ایمنی) تأثیر مثبت معناداری دارد. همچنین رضایت شغلی بر شخصیت سازمانی تأثیر مثبت  معناداری دارد. علاوه بر این، یافته ها موید این است که شخصیت سازمانی از طریق رضایت شغلی به بهبود عملکرد ایمنی در شرکت قطار شهری تهران و حومه می انجامد.  

توجه به عملکرد ایمنی کارکنان یکی از مهمترین عوامل حفظ و صیانت از نیروی انسانی در سازمان ها می باشد. هدف این پژوهش، ارائه مدلی ساختاری تفسیری برای بهبود عملکرد ایمنی کارکنان است که از طریق مصاحبه با 12نفر از خبرگان حوزه ایمنی جهت شناسایی مؤلفه های عملکرد ایمنی و گنجاندن آنها در پرسشنامه نیمه بسته ای مبتنی بر طیف لیکرت، انجام شد. خبرگان یاد شده با استفاده از نمونه گیری های گلوله برفی شناسایی شده بودند. در ادامه، با استفاده از تحلیل فازی، گویه ها غربال و پس از مقوله بندی برای کشف مدل در سنجه ای مربوط به مدل یابی ساختاری تفسیری واقع شدند. طبق نتایج به دست آمده از تحلیل داده های سنجه اخیر، درمجموع در 4 سطح (سطح اول: صفات شخصیتی با وجدان بودن؛ سطح دوم: جو ایمنی؛ سطح سوم:دانش ایمنی،مدیریت ایمنی، نگرش ایمنی و انگیزش ایمنی و در سطح چهار:مشارکت ایمنی، آموزش ایمنی، رعایت ایمنی) به عنوان عوامل مؤثر بر بهبود عملکرد ایمنی شناسایی شدند.