قدرت هیئت مدیره

از مهم ترین ویژگی های ﮐﯿﻔﯽ صورت های ﻣﺎﻟﯽ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ پیش بینی پذیری آن است ﮐﻪ نشان دهنده اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﺮای سرمایه گذاران می باشد. پیش بینی جریانهای نقدی عملیاتی از اولویت های ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت سرمایه گذاری در ﺑﺎزار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر می رود. ازاین رو ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی تأثیرگذار ﺑﺮ ﻣﯿﺰان پیش بینی آن می تواند دارای اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﺰاﯾﯽ در ﺑﺎزار ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻫﺎی سرمایه گذاری ﺑﻪ ﺷﻤﺎر رود. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ مکانیزم های راهبری شرکتی ﺑﺮ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ جریان نقد عملیاتی ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ از 101 ﺷﺮﮐﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه در ﺑﻮرس اوراق ﺑﻬﺎدار ﺗﻬﺮان طی دوره زﻣﺎﻧﯽ1392 اﻟﯽ 1397، به ﻋﻨﻮان نمونه آﻣﺎری اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ از ﻧﻮع ﮐﺎرﺑﺮدی و ﻧﻮع ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده های پانلی ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد رابطه مثبت و معناداری بین سه متغیر قدرت هیئت مدیره، قدرت کمیته حسابرسی و قدرت راهبری شرکتی با پیش بینی جریان نقد عملیاتی وجود دارد. اما شواهدی مبنی بر رابطه معنادار بین قدرت مدیرعامل و قدرت ساختار مالکیت با پیش بینی جریان نقد عملیاتی یافت نشد.

نتایج پژوهش های قبلی راجع به قدرت مدیرعامل و نقش های هیئت مدیره های اجرایی و تاثیرشان در ریسک پذیری بانکی و عملکرد مالی بسیار محدود و مبهم ابهام هستند. افزون بر این، هیئت مدیره قوی تر می تواند هزینه های ارتباطی و هماهنگی بیشتری را به مدیرعامل تحمیل کند. این پژوهش به بررسی تأثیر قدرت مدیرعامل بر ریسک بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با تأکید بر نقش تعدیلی قدرت هیئت مدیره، طی سال های 1391 الی 1397 با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه پرداخته است. داده های پژوهش حاضر از نرم افزار ره آورد نوین و همچنین پیوست صورت های مالی 17 بانک فعال در شبکه بانکی کشور گردآوری شده هست. برای اندازه گیری ریسک بانکی از نوسانات بازده دارایی های و همچنین، برای سنجش قدرت مدیرعامل از دوره تصدی و تحصیلات مدیرعامل استفاده گردیده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار استاتا نسخه 14 بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که قدرت مدیرعامل (تحصیلات مدیرعامل و دوره تصدی مدیرعامل) بر ریسک بانکی تأثیر معناداری ندارد و همچنین قدرت هیئت مدیره (استقلال هیئت مدیره) تأثیری بر رابطه بین قدرت مدیرعامل (تحصیلات مدیرعامل و دوره تصدی مدیرعامل) و ریسک بانکی ندارد؛ به عبارت دیگر می توان این گونه تفسیر کرد که مداخله استقلال قدرت هیئت مدیره (استقلال هیئت مدیره) بر رابطه بین قدرت مدیرعامل و ریسک بانکی نتوانسته تأثیری بر رابطه مذکور داشته باشد و این رابطه معنادار نشده است.

هدف این پژوهش بررسی نقش تعاملی قدرت هیئت مدیره بر رابطه بین خودشیفتگی مدیر عامل و عملکرد مالی شرکت در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. به منظور اندازه گیری عملکرد مالی از دو معیار بازده دارایی و ارزش بازار شرکت استفاده شد. آزمون فرضیه ها از طریق رگرسیون چندگانه و به روش حداقل مربعات تعمیم یافته باچیدمان دادهای تابلویی با استفاده از اطلاعات 125 شرکت طی بازه زمانی 1395 تا 1401 صورت پذیرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودشیفتگی مدیران و عملکرد مالی (معیار بازده دارایی و ارزش بازار شرکت ) رابطه منفی و معناداری وجود دارد که این نتایج موید تئوری مالی-رفتاری می باشد بدین معنی که معمولا مدیران دارای خودشیفتگی بالا ، به طور سیستماتیک بازده آتی ناشی از پروژه های سرمایه گذاری را بیش از حد تخمین زده و اثر رویدادهای مطلوب بر جریان های نقدی شرکت را بیش از حد و احتمال و اثر رویدادهای نامطلوب بر جریان های نقدی شرکت را کمتر از حد تخمین می زند لذا معمولا مدیران با اطمینان بیش از حد، دارای مخارج سرمایه ای بالاتری بوده و عملکرد مالی ضعیف تری دارند و نتایج این پژوهش نیز موید این موضوع می باشد که خودشیفتگی مدیران باعث کاهش عملکرد مالی شرکت ها می شود. همچنین نتایج نشان داد وجود یک هیات مدیره قدرتمند از یک طرف باعث افزایش عملکرد مالی شده و از طرفی نیز باعث تعدیل و کاهش رابطه منفی بین خودشیفتگی مدیران و عملکرد مالی شرکت ها می شود که حاکی از نقش نظارتی این مدیران در راستای تئوری نمایندگی و مکانیزم حاکمیت شرکتی قوی است. به عبارتی با افزایش استقلال و اندازه هیئت مدیره و میزان مالکیت مدیران، رفتار فرصت طلبانه مدیران عامل و خودشیفتگی و تصمیمات یکجانبه و مغرورانه وی کاهش یافته و به دنبال آن ارزش سهام و عملکرد مالی شرکت افزایش می یابد. این نتیجه بدین معناست که نقش یک هیات مدیره قدرتمند در ایران مطابق با تئوری نمایندگی است و توانایی این ابزار نظارتی در کاهش رفتارهای فرصت طلبانه و رفتار ناشی از خودشیفتگی و اعتماد به نفس کاذب مدیران عامل قوی است.