دستگاههای دولتی

هدف تحقیق حاضر ؛ مطالعه تحلیل سلسله مراتبی مدل بهینه زنجیره تامین در دستگاه های دولتی ایران می باشد. پس از بررسی پیشینه تحقیق و همچنین مصاحبه با خبرگان، چهارمؤلفه اصلی؛ عوامل فردی، عوامل سازمانی، فرآیند زنجیره تأمین و قوانین و مقررات جهت مدل سازی تحقیق شناسایی شدند. در این مطالعه با بهره گیری از تکینیک دلفی، معیارها زیرمعیارهای مطالعه طبقه بندی گردیدند. سپس با بهره گیری از معادلات ساختاری، روابطه بین مؤله ها و زیرمؤلفه ها با یکدیگر و همچنین اثرگذاری آنها بر زنجیره تأمین در دستگاه های دولتی مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت نیز مدل های مختلف با استفاده از پویایی شناسایی سیستم مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از برآورد معادلات ساختاری نشان داد که عوامل سازمانی با ضریب 901/0 بیشترین اثر را بر زنجیره تأمین دارد. همچنین سایر نتایج نشان داد که قوانین و مقررات و فرآیند زنجیره تأمین اثرمعناداری بر زنجیره تأمین دارند، درحالیکه عوامل فردی اثر معناداری بر زنجیره تأمین ندارد. نتایج ارزیابی مدل اسکور با استفاده از روش AHP نشان داد که قابلیت اطمینان با امتیاز 301/0، بالاترین امتیاز را در بین دیگر مؤلفه ها به دست آورده است. معیارهای چابکی زنجیره تأمین با 226/0، هزینه های زنجیره تأمین با 191/0، مدیریت دارایی های زنجیره تأمین با 180/0 و پاسخگویی زنجیره تأمین با امتیاز 102/0 در اولویت های بعدی قرار دارند.

هدف از انجام این پژوهش «معیار انتخاب مدیر در دستگاههای دولتی» می باشد. این پژوهش از لحاظ روش انجام پژوهش اسنادی- کتابخانه ای است و از نوع تحلیلی، تفسیری و مقایسه ای است (غیز آزمایشی) و به روش تحقیق توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته است؛ در روش ژوهش ابتدا با مطالعه پیشینه پژوهش و مبانی نظری معیارهای مرتبط با انتخاب مدیر در دستگاه های دولتی استخراج و سپس آن تعداد از معیار ها که در پژوهش ها دارای اشتراکات بیشتری بود انتخاب گردید. نتایج بیانگر آن بوده است که معیارهای انتخاب مدیذ در دستگاه های دولتی شامل ابعادی همچون ارتقای سطح آزادی و مسئولیت پذیری، ارتقای سطح نظارت و تسلط، تخصیص اعتبار و بودجه، توانایی حل مشکلات و آینده نگری و توسعه ی نیروی کاربردی و خبره می باشد. مقتضی است که مؤثرترین افراد علمی با قدرت شناخت منابع مهم و یافته های فکری جهت مدیریت گزینش شوند، مدیران دولتی جهت مواجه با نیاز های در حال تغییر جامعه به هیچ وجه تفکیک نشوند و تعامل میان مدیران و پرسنل و ارتقای سطح انتقاد پذیری، تشویق و ترغیب، پاداش دهی، آزادی و فراهم آورن بستر مسئولیت پذیری بهبود یابد. در این زمینه پیشنهاد می گردد مدیران کنونی سازمان با بهره گیری از ظرفیت شورای ادارات، اعضای هیات ممیزه، اساتید پیش کسوت تلاش نمایند تا از تجربه مدیران گذشته برای توسعه کمی و کیفی ادرات دولتی در راستای تحقق مدل به عمل آید.