آیدا زمانی

در دنیای مدرن، بازی های بومی و محلی با چالش های قابل توجهی مواجه شده اند. با گسترش سریع بازی های دیجیتال و جهانی شدن سرگرمی ها، بازی های بومی و محلی که تا دیروز بخش جدایی ناپذیر از فرهنگ مردم بودند؛ امروزه به راحتی از دایره توجه خارج شده اند. همچنین، تغییرات سبک زندگی، مهاجرت ها و شتاب گیری روند شهری شدن، موجب کاهش تعاملات اجتماعی در جوامع محلی و کمرنگ شدن فضای بازی های گروهی و سنتی شده است. در این شرایط، هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک ابزار فناورانه به یاری بازی های بومی و محلی بیاید. لذا هدف پژوهش حاضر، شناسایی کاربردهای هوش مصنوعی در توسعه بازی های بومی و محلی کشور ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی می باشد و به روش کیفی با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. جامعه شرکت کننده در پژوهش، خبرگان مرتبط با موضوع بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. ابزار گردآوری اطلاعات، مصاحبه نیمه ساختار یافته بود و تجزیه وتحلیل اطلاعات در نرم افزار مکس کیو دی ای نسخه 2020 انجام شد. طبق یافته های پژوهش، 83 مضمون فرعی در قالب 10 مضمون اصلی شبیه سازی و مدل سازی بازی ها، تحلیل و بهینه سازی طراحی بازی، شخصی سازی تجربه بازیکن، نوآوری در طراحی بازی های بومی، پشتیبانی از تعاملات اجتماعی بازیکنان، آموزش و راهنمایی هوشمند بازیکنان، مدیریت و توسعه زیرساخت های بازی، پیش بینی و تحلیل روندهای آینده، پایداری و حفاظت از میراث فرهنگی بازی ها، بهبود تعاملات بین المللی در بازی ها، شناسایی شدند. نتایج نشان داد که هوش مصنوعی با ایفای نقش در مضامینی مانند شبیه سازی بازی ها، تولید محتوای بومی و حفاظت از میراث فرهنگی، به حفظ و گسترش پایدار بازی های بومی و محلی ایران در سطح ملی و بین المللی کمک می کند.

هدف تحقیق حاضر ؛ مطالعه تحلیل سلسله مراتبی مدل بهینه زنجیره تامین در دستگاه های دولتی ایران می باشد. پس از بررسی پیشینه تحقیق و همچنین مصاحبه با خبرگان، چهارمؤلفه اصلی؛ عوامل فردی، عوامل سازمانی، فرآیند زنجیره تأمین و قوانین و مقررات جهت مدل سازی تحقیق شناسایی شدند. در این مطالعه با بهره گیری از تکینیک دلفی، معیارها زیرمعیارهای مطالعه طبقه بندی گردیدند. سپس با بهره گیری از معادلات ساختاری، روابطه بین مؤله ها و زیرمؤلفه ها با یکدیگر و همچنین اثرگذاری آنها بر زنجیره تأمین در دستگاه های دولتی مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت نیز مدل های مختلف با استفاده از پویایی شناسایی سیستم مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از برآورد معادلات ساختاری نشان داد که عوامل سازمانی با ضریب 901/0 بیشترین اثر را بر زنجیره تأمین دارد. همچنین سایر نتایج نشان داد که قوانین و مقررات و فرآیند زنجیره تأمین اثرمعناداری بر زنجیره تأمین دارند، درحالیکه عوامل فردی اثر معناداری بر زنجیره تأمین ندارد. نتایج ارزیابی مدل اسکور با استفاده از روش AHP نشان داد که قابلیت اطمینان با امتیاز 301/0، بالاترین امتیاز را در بین دیگر مؤلفه ها به دست آورده است. معیارهای چابکی زنجیره تأمین با 226/0، هزینه های زنجیره تأمین با 191/0، مدیریت دارایی های زنجیره تأمین با 180/0 و پاسخگویی زنجیره تأمین با امتیاز 102/0 در اولویت های بعدی قرار دارند.