تصمیم های چند مرحله ای

مقدمه : هدف این پژوهش به دنبال بررسی نقش قطعیت آگاهانه در مقابل قطعیت ضمنی در بستر مطالعه چگونگی تنظیم استراتژی تصمیم های چند مرحله ای ا ست. در این مطالعه، از تصمیم گیری دو مرحله ای به عنوان بستری مناسب برای بررسی این تفاوت استفاده شده است. این موضوع از آنجا حائز اهمیت است که در مطالعات سال های اخیر در حوزه تصمیم گیری، مساله شکل گیری قطعیت از جمله سوالات مهم بوده است. این مطالعه می تواند تصویر کامل تری از بازنمایی قطعیت و اثر آن بر مولفه های تصمیم را نشان دهد. روش کار: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح درون آزمودنی بود . در این مطالعه از داده های آزمایش روان-فیزیک نقاط متحرک تصادفی 12 شرکت کننده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند، استفاده شد. هر شرکت کننده در طی 4 بلاک مجموعا 528 آزمایه را کامل کرد. شرکت کنندگان باید دو تصمیم ادراکی متوالی را اخذ و همزمان با پاسخ، میزان قطعیت خود را با ساکاد چشمی اعلام می کردند. یافته ها : نتایج نشان داد کاهش قدرت محرک در تصمیم اول به طرز معناداری منجر به افزایش زمان پاسخ تصمیم دوم می شود. همچنین گزارش قطعیت بالاتر در تصمیم اول به افزایش زمان پاسخ تصمیم دوم منتهی می شود. از طرفی نتایج نشان داد قطعیت تصمیم اول بر زمان پاسخ تصمیم دوم به طرز معناداری اثر بیشتری نسبت به تاثیر صحت تصمیم اول بر زمان پاسخ تصمیم دوم دارد. نتیجه گیری : هنگامی که قطعیت در مورد هر تصمیم به صورت همزمان با پاسخ و آگاهانه گزارش می شود همان اثری را بر تنظیم استراتژی می گذارد که در عدم گزارش قطعیت دیده می شد. بر همین اساس می توان عنوان کرد که در بستر تصمیمات چند مرحله ای ادراکی، قطعیت آگاهانه و ضمنی مشابه با یکدیگر عمل می کنند.