شرایط هایپوکسیک

افزایش ترشح عوامل رشدی و متابولیکی به وسیله تمرینات هایپوکسی نشان داده شده، این در حالی است که عملکرد عضلانی به عنوان عامل اثرگذار اجرای ورزشی مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی بر هایپرتروفی و عملکرد عضله دوسر بازویی مردان سالم بود. 16 مرد جوان سالم به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی (فشار سهمی اکسیژن 13 درصد: 8 نفر) و نورموکسی (فشار سهمی اکسیژن 20 درصد: 8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی برای هردو گروه به مدت 4هفته شامل 3 جلسه تمرین (60 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی، سه سِت و یک دقیقه استراحت) حرکت جلوبازو ایستاده هالتر در هفته با 48 ساعت ریکاوری پس از تمرین انجام گرفت. قدرت به وسیله یک تکرار بیشینه، هایپرتروفی با استفاده از معادله بورش و عملکرد عضلانی به وسیله دستگاه آیزوکینتیک قبل و بعد از 4 هفته تمرین ارزیابی شد. در مقایسه دو گروه با هم تفاوت های آماری معناداری برای قدرت و شاخص خستگی مشاهده شد (05/0≥P). ولی دیگر عوامل شامل درصد چربی دوسر بازویی، هایپرتروفی، گشتاور مفصل آرنج در انقباض درون گرا و برون گرا، کل کار انجام گرفته عضله دوسر بازویی در انقباض درون گرا و برون گرا، نسبت فعالیت عضلات موافق به مخالف تفاوت معناداری نداشتند (05/0≤P). به نظر می رسد 4هفته تمرین مقاومتی هایپوکسی با بهبود معنادار قدرت و شاخص خستگی همراه می شود و این در حالی است که هایپرتروفی و شاخص های عملکرد عضلانی با درنظر گرفتن حجم تمرین کمتر در شرایط هایپوکسی تغییرات مشابهی را نشان دادند.