مردمداری

با توجه به وابستگی سازمانها به نیروی کار و با توجه به این حقیقت که گزینش کارکنان بیشتر از راه آزمونهای علمی انجام میشود، نبودن توجه به ویژگیهای شخصیتی کارکنان، به ضعف بنیادین سازمانها تبدیل شده است. از مهمترین ویژگیهای شخصیتی کارمندان در پیشبرد اهداف سازمانها، مردمداری است. مردمداری مؤلفههای گوناگونی دارد که ضروری است، ابزار استاندارد لازم برای بررسی این ابعاد در دسترس سازمانها و مؤسسات قرار گیرد. ازاینرو، هدف پژوهش حاضر ساخت و هنجاریابی آزمون مردمداری در کارکنان بانک مسکن بود. برای دستیابی به این هدف آزمونی با 22 گویه ساخته شد. برای شناسایی مشکلات، این آزمون به گروهی از روانشناسان و متخصصان داده شد که پس از ارزیابی دادهها، دو گویه ضعیف آزمون حذف شدند. سپس آزمون بهطور آزمایشی بر روی 50 نفر اجرا و برخی از گویهها تغییر یافتند و آزمون پایانی ساخته شد. نوع پژوهش توصیفی – پیمایشی و آزمودنیهای پایانی 1176 نفر از کارمندان بانک مسکن کشور بودند که 200 نفر از آنها علاوهبر آزمون مردمداری به آزمون ملاکی خدمترسانی (رشید، 1391) نیز پاسخ دادند. یافتهها نشان دادند که آزمون مردمداری ساخته شده سه عامل مسئولیتپذیری، همدلی و برونگرایی را میسنجد. پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ 85/0 به دست آمد. همچنین این آزمون همبستگی بالایی با آزمون خدمترسانی نشان داد (76/0). با توجه به میزان پایایی و روایی به دست آمده پرسشنامه اندازهگیری مردمداری ابزاری مناسب به شمار میرود.

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان تأثیر ویژگیهای انقلابی بر توانمندسازی فرماندهان و مدیران ناجا است. جامعه آماری تحقیق شامل 1100 نفر از فرماندهان و مدیران عالی، میانی و عملیاتی ناجا است که با روش نمونهگیری خوشهای و تصادفی نظاممند به عنوان نمونههای تحقیق انتخاب شدند. گردآوری دادهها از طریق پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت. اعتبار ابزار سنجش به وسیله استادان و صاحبنظران تأیید، و پایایی آن نیز پس از اجرای آزمایشی و محاسبه آلفای کرونباخ (892/0) تعیین گردید. با استفاده از آزمونهای کولموگروف- اسمیرنوف، فریدمن و کروسکال والیس دادههای گردآوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که ویژگیهای انقلابی شامل چهار عامل ظلم ستیزی، مردمداری، آرمانگرایی و بصیرت به ترتیب با میانگین 82.3 در مقیاس 100 نمرهای بر توانمندسازی فرماندهان و مدیران مؤثر است. همچنین بین عوامل مورد مطالعه، عامل ظلم ستیزی از بیشترین میزان تأثیر بر توانمندسازی برخوردار بوده است. مدیران میانی و عملیاتی میزان تأثیر عامل ظلم ستیزی بر توانمندسازی را بیشتر از سایر عوامل دانستهاند؛ اما مدیران عالی آرمانگرایی را دارای بیشترین تأثیر دانستهاند.