برنامه ریزی ریسک محور

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و اعتبارستجی الگوی برنامهریزی راهبردی منابع انسانی مبتنی بر ریسک انجام شده است. سؤال اصلی پژوهش این است که اعتبار، مطلوبیت و تمایل بهکارگیری «مدل فرآیندی طراحی راهبردهای منابع انسانی ریسک محور» در شرکتهای برتر تولیدی ایران چگونه است؟ جامعه آماری مشتمل بر 45 نفر از متخصصین و مدیران اجرایی منابع انسانی 21 شرکت تولیدی برتر ایران، بر اساس نتایج IMI100 و با رعایت شاخصهایی به روش غیراحتمالی هدفمند سهمیهای انتخاب شدند. جمعآوری اطلاعات با پرسشنامه (19پرسش و 5 بُعد) پژوهشگر ساخته در طیف لیکرت، صورت گرفت که روایی محتوایی و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 89/0 مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل دادهها با توصیف آماری و آمار استنباطی انجام شد. نتایج نشان داد فرض میانگین بیشتراز3 در تمام پرسشها و تمامی ابعاد ارزیابی شده، مورد تأیید و موافقت پاسخدهندگان قرار گرفت و بنابراین از نظر جامعه آماری صحتودرستی، کاربردی بودن (سودمندی و قابلیت کاربرد در عمل)، منطقی بودن، جامعیت و مانعیت، سهولت و نوآورانه بودن مدل تا حد قابل قبولی تصدیق گردید. پاسخهای مربوط به پرسشهای باز نیز باعث شد مدل با حفظ ساختار و اسکلتبندی، بهگونهای بازترسیم شود که ابزارهای کاربردی را دربرگرفته و فهم آن جهت اجرا سادهتر شود.

هدف پژوهش، شناسایی سبدی از ریسکهای کارکنان در شرکتهای برتر تولیدی ایران می باشد. بدین منظور با مرور سیستماتیک منابع اطلاعاتی و پژوهش های قبلی، از پالایش300 ریسک جمع آوری شده، فهرستی شامل 35 ریسک صحیح استخراج و معرفی گردید. در ادامه با بهره گیری از نظرات خبرگان، این ریسکها صحه گذاری و به گروه های مختلف کارکنان تخصیص داده شد و 15 ریسک جدید نیز اضافه گردید. بدین ترتیب در راستای پاسخ به سئوال اصلی پژوهش،50 ریسک منابع انسانی در شرکتهای برتر تولیدی ایران شناسایی و معرفی گردید. خبرگان شامل 45 نفر از مدیران و متخصصین منابع انسانی شاغل در 21 شرکت برتر تولیدی در ایران بودند که بصورت هدفمند و گلوله برفی انتخاب گردیدند. شرکتهای برتر نیز بر اساس نتایج رتبه بندی سازمان مدیریت صنعتی (IMI100) بصورت هدفمند و سهمیه ای انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد تمامی ریسکها صحه گذاری شده و70% ریسکها نظر موافق بیش از 80% خبرگان را بهمراه داشته اند. همچنین گروه معاونین، مدیران، کارکنان کلیدی و استعدادها به ترتیب بیشترین ریسک را به خود اختصاص دادند اما بطور میانگین تعداد ریسک های مرتبط با سایر گروه های کارکنان (ستاد/صف و باتجربه/کم تجربه) اختلاف چندانی با هم نداشتند.