توسعه پایدار فرهنگی

تجارب زیسته زنان در مهمانی ها از آنجا می تواند موضوع تأمل جامعه شناختی باشد که زنان معمولاً زندگی شخصی، دغدغه ها، مسائل و درگیری های بین الاذهانی شان را در این مکان ها تمرین می کنند. واکاوی کیفی این محافلِ مهمانی به مثابه متنی در دل کلیت زندگی روزمره زنانه می تواند ما را به فهم لایه های معناساز و هویت بخش کنش ها، عادات و مناسک روزمره زنانه رهنمون سازد. میدان مطالعه پژوهش، زنان مشارکت کننده در مهمانی های زنانه در شهر همدان هستند که بر اساس شیوه نمونه گیری مبتنی بر تکنیک گلوله برفی انتخاب شده اند. پس از مصاحبه با 20 نفر از زنان میدان مطالعه، اشباع نظری حاصل شد و سپس تحلیل داده ها بر مبنای نتایج مصاحبه و مشاهدات موردی آغازگردید. بر مبنای نتایج به دست آمده عوامل اجتماعی، فردی و فرهنگی به عنوان مقولات انگیزه بخش برای شرکت در مهمانی های زنانه شناسایی شدند. ازجمله عمده ترین دلایل روی آوردن به مهمانی های زنانه نوعی فضا یا حال وهوای زنانه است که بر این مهمانی ها حاکم است. پیامد حضور زنان در این مهمانی ها شکل-گیری نوع جدیدی از زنانگی و تغییر الگوهای سنتی زنانه می باشد. آنچه به عنوان مقوله هسته ای توانایی ایجاد ارتباط بین انگیزه ها، دلایل و پیامدهای حضور زنان در مهمانی ها را دارد سبک زندگی زنانه ای است که به کنش ها، تصمیمات و افکار زنان شکل می دهد. در این سبک زندگی که ایضاً به واسطه جامعه و گفتمان های مسلط تقویت می شود این همانی زن و خانه و حوزه خصوصی چنان طبیعی جلوه داده می شود که گویی یگانه راه زیستن و تجربه کردن زنانگی می باشد.

در سال های اخیر ژئوتوریسم به عنوان واژه نو و بدیع نقش و اهمیت ویژه ای در توسعه صنعت گردشگری کشورها داشته است. در این میان کشور ایران علی رغم برخوداری از پتانسیل های بسیار قابل توجه تاکنون نتوانسته است، آن چنان که باید و شاید بهره گیری لازم را از این صنعت داشته باشد. از این رو در سال های اخیر شناخت جاذبه ها و توانمندی های ژئوتوریستی همگام با افزایش انگیزه گردشگران برای بازدید از مناظر طبیعی مورد توجه مسئولان و مدیران قرار گرفته است. با توجه به این که حضور گردشگران با فرهنگ و عقاید مختلف از سراسر کشور در سواحل دریای خزر باعث ایجاد تعاملات اجتماعی و مبادلات فرهنگی با مردم ساکن در این نواحی می شود، در طی سال های اخیر تأثیر گردشگران بر فرهنگ، آداب و رسوم، سنن، گویش و شیوه زندگی و معیشت و به طور خلاصه مظاهر فرهنگی و معنوی مردم این مناطق بسیار قابل توجه بوده است. از این رو این مقاله پتانسیل ها و توانمندی های ژئوتوریستی برای ارائه راهکارهای اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار فرهنگی در شهرستان های نوشهر و چالوس را ارزیابی می کند. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع زمینه یابی (اکتشافی) است و از روش های مطالعه کتابخانه ای و بررسی متون و محتوی مطالب و نیز روش های میدانی نظیر پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که با توجه به قابلیت ها و پتانسیل های موجود در محدوده مورد مطالعه، این شهرستان ها می توانند در راستای ملاحظات توسعه پایدار فرهنگی به عنوان قطب های ژئوتوریستی در کشور مطرح گردند.