افراد با آسیب جسمی حرکتی

مقدمه: از آن جایی که معلولیت و مشکلات مربوط به آن دائمی است، می تواند روی سلامت روانی و تاب آوری والدین تأثیر عمیقی داشته باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری و سلامت روانی در والدین افراد با و بدون آسیب جسمی حرکتی بود. روش: جامعه آماری پژوهش علی مقایسه ای حاضر، همه والدین افراد با و بدون آسیب جسمی حرکتی ساکن شهر شیراز بود؛ که فرزندان ۱۰-۱۸ سال داشتند. نمونه ۱۲۰ والد دارای فرزند با آسیب جسمی حرکتی با انتخاب هدفمند از مدارس و مراکز خدمات افراد با آسیب جسمی حرکتی و ۱۲۰ والد دارای فرزند بدون آسیب جسمی حرکتی با انتخاب تصادفی چند مرحله ای از مدارس شیراز بودند. پرسشنامه های تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-RTS۹) و سلامت روان (GHQ۲۸) برای جمع آوری داد ه ها استفاده شدند. داده ها با روش تحلیل واریانس دوراهه و چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد تاب آوری و سلامت روانی ( علایم جسمانی، علایم افسردگی، کارکرد اجتماعی و اضطراب) والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی به طور معنی داری از والدین افراد بدون آسیب جسمی حرکتی پایین تر بود ) ۰/۰۰۱>P). نتیجه گیری: براساس یافته ها پیشنهاد می شود برای ارتقا سطح سلامت روان و تاب آوری والدین افراد با آسیب جسمی حرکتی، برنامه های مداخله مناسب طراحی و اجرا گردند.