محیط زیست و کشاورزی

زنان با مدیریت غذا در خانه، مدیریت آب، مدیریت ضایعات خانگی، مدیریت انرژی در منزل، نتایج بسیار مثبت برای حفظ محیط زیست به بار خواهند آورد. هدف از آموزش محیط زیست افزایش آگاهی و یا داشتن قدرت تشخیص و توصیف مسائل زیست محیطی ، افراد بتوانند در ابداع روش ها و حل معضلات زیست محیطی مهارت هایی کسب کنند. از این رو هدف از انجام این تحقیق که در راستای برآورد اهدف آموزش محیط زیست می باشد ، ارزیابی میزان آگاهی معلمان مدارس در مقطع دبیرستان منطقه ۴ شهر اهواز در نسبت به مسائل زیست محیطی است. در این که در سال ۱۳۹۳ انجام شد ، ۱۰۰ پرسشنامه حاوی ۱۷ سوال به ۴ دبیرستان در منطقه ۴ شهر اهواز زیر نظر مدیران مدارس در میان معلمان زن توزیع و تکمیل گردید و داده های بدست آمده با روش توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که یافته ها بیانگر لزوم آموزش محیط زیست در جامعه و ضعف میزان اطلاع رسانی زیست محیطی می باشد. جامعه آماری معلمان عدم احساس مسئولیت های زیست محیطی و بی اطلاعی و ناآگاهی مردم را عامل ایجاد و پیشرفت معضلات زیست محیطی دانستند و تعداد زیادی از معلمان، آموزش حضوری همراه دانش آموزان و برگزاری کارگاه های آموزشی را از روش های موثر آموزش می دانند و از نظر پاسخگویان اساسی ترین عامل ایجاد مشکلات محیط زیست در کشور عدم احساس مسئولیت زیست محیطی ذکر گردید و اساسی ترین مشکل زیست محیطی کنونی بحران انرژی و آلودگی هوا و سپس دفع غیراصولی زباله ها بیان نموده اند که این خود نشان دهنده آگاهی کم معلمان از مشکلات عمده زیست محیطی در حال حاضر می باشد چرا که مشکلاتی همچون تخریب و کاهش منابع طبیعی ، گرمایش جهانی و افزایش جمعیت به مراتب مهم تر و گسترده تر از دفع غیر اصولی زباله است ، بنابراین پیشنهاد می شود که وزارت آموزش و پرورش در محتوای دروس مرتبط با محیط زیست یکسری بازدیدهای علمی را باید مد نظر قرار دهد و در برنامه ریزی های زیست محیطی به طرق مختلف دخیل باشد.

هدف از این پژوهش بررسی تفکیک از مبدا پسماند و تعیین میزان مشارکت زنان شهر شیراز بود. جهت دستیابی به اهداف تحقیق، پرسشنامه ای مبتنی بر 23 سوال به طور تصادفی بین 380 نفر از زنان مناطق 6 و 7 شیراز توزیع شد و داده های بدست آمده با استفاده از داده های توصیقی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان مشارکت زنان در منطقه 6 (بالا شهری) بیشتر از منطقه 7 (پایین شهری) بود. میزان درآمد، سطح تحصیلات، سن، آموزش و اطلاع رسانی از طرح تفکیک از مبدا، در میزان مشارکت زنان در تفکیک و جمع آوری زباله تاثیر بسزایی داشت و همچنین موثرترین روش برای افزایش مشارکت در طرح تفکیک از مبدا را، افزایش سطح آگاهی در زمینه تفکیک از مبدا از طریق آموزش می دانستند.

هدف پژوهش حاضر مستندسازی دانش بومی ساخت مشک و دیگر دست ساخت ها از پوست دام است که برای تولید و نگهداری محصولات لبنی و آب مورد استفاده قرار می گیرند. جامعه انسانی مورد مطالعه زنان روستایی و عشایری طایفه مَدهنی از ایل پاپی در منطقه ی کاکاشرف شهرستان خرم آباد است. روش پژوهش مردم نگاری با استفاده از ابزار های مصاحبه ی نیمه ساختار یافته و مشاهده مشارکتی است. نتایج نشان می دهد که زنان از پوست دام دو نوع مشک می سازند، «مشک دو» که برای مشک زنی و نگهداری دوغ و «مشک آو» که برای حمل و نگهداری آب مورد استفاده قرار می گیرند. دو دست ساخته دیگر به نام های «هیزه» برای نگهداری روغن حیوانی و «کرویل» برای نگهداری کره نیز توسط زنان ساخته می شود. این دست ساخته ها از سمبل های زندگی روستایی و عشایری هستند. ساخت آنها نیازمند دانش بومی بالایی است که زنان روستایی و عشایری به خوبی از آن برخودار هستند. در فرآیند ساخت آنها هیچ ماده مصنوعی یا شیمیایی استفاده نمی شود و تمامی اجزای آن ها بوم آورد است و استفاده از آنها در فراوری و نگهداری آب و مواد غذایی نقشی عمده ایفا می کند. محصولات تولیدی در آنها سالم هستند و به نظر می رسد در آینده تقاضا برای چنین محصولاتی افزایش خوهد یافت.