خودکارآمدی کارکنان

این پژوهش با موضوع بررسی تاثیر مدیریت استعداد بر جانشین پروری و خودکارآمدی کارکنان در سازمان صنعت و معدن و تجارت استان همدان با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی و پیمایشی، در جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان سازمان صنعت ومعدن و تجارت استان همدان برابر 230 نفر بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و جدول مورگان، تعداد نمونه ای برابر 150 نفر در نظر گرفته شده است. در این پژوهش پرسشنامه مهمترین ابزار گردآوری اطلاعات بوده است و از پرسشنامه استاندارد هریس فاستر برای مدیریت استعداد و پرسشنامه استاندارد سلن برای جانشین پروری و پرسشنامه استاندارد شماعی زاده برای خودکارآمدی استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از آمار توصیفی شامل جداول فراوانی و نمودارهای ستونی و هیستوگرام و پراکنش و آمار استنباطی شامل رگرسیون خطی ساده برای آزمون فرضیات استفاده شده است. بررسی نتایج آزمون فرضیات نشان داد که کلیه فرضیات پذیرفته شده است که در سه فرضیه اصلی، مدیریت استعداد کارکنان بر جانشین پروری کارکنان تاثیری برابر 479/0، مدیریت استعداد بر خودکارآمدی کارکنان تاثیری برابر 397/0 و خودکارآمدی کارکنان بر جانشین پروری کارکنان تاثیری برابر 413/0 داشته است.

زمینه و هدف: خودکارآمدی به عنوان یکی از مولفه های رفتار سازمانی مثبت گرا نقش مهمی را در بهبود و توسعه ی عملکرد کارکنان ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل اثرگذار بر احساس خودکارآمدی در میان کارکنان دانشگاه تهران می باشد. روش شناسی پژوهش: تحقیق حاضر در پارادایم تفسیری قرار گرفته و بر اساس نوع هدف کاربردی، و از نظر ماهیت داده ها کیفی بوده و دارای رویکرد استقرایی می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شده است. مشارکت کنندگان پژوهش حاضر را کارکنان آموزشی و پژوهشی دانشگاه تهران تشکیل داده و روش نمونه گیری در تحقیق حاضر در دسترس است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل مضمون استفاده شده است. یافته ها: پس از انجام مصاحبه با 12 نفر از کارکنان و رسیدن به اشباع نظری، محقق به 12 مضمون فرعی و 4 مضمون اصلی دست یافت. مضامین اصلی و فرعی پژوهش حاضر شامل: عوامل سازمانی(بازخورد مثبت مدیران، بی عدالتی در سازمان، فرهنگ سازمانی انعطاف ناپذیر و نحوه ی سرپرستی و مدیریت)، عوامل شغلی(انگیزه در شغل، عدم تناسب شغل و شاغل و ویژگی ها و خصوصیات شغلی)، عوامل فردی(تجربه موفق شخصی، یادگیری خودکارامدی و ویژگی های شخصیتی و روانی) و عوامل اجتماعی(بازخورد مثبت همکاران و موفقیت ها و پیروزی های همکاران) می باشد. نتیجه گیری: توجه به عوامل سازمانی، شغلی، فردی و اجتماعی می تواند زمینه لازم برای افزایش خودکارآمدی کارکنان را فراهم آورد.

امروزه، مدیریت دانش و خودکارآمدی کارآفرینانه نقشی حیاتی در موفقیت سازمان های کارآفرین ایفا می کنند. مدیریت دانش به عنوان فرآیندی استراتژیک برای شناسایی، خلق، ذخیره سازی و به اشتراک گذاری دانش، در افزایش اثربخشی و سودآوری سازمان ها نقش مهمی ایفا می کند. همچنین، خودکارآمدی کارآفرینانه، باور فرد به توانایی های خود در راه اندازی و مدیریت موفق یک کسب وکار نوپا، از جمله عوامل کلیدی موفقیت کارآفرینان است. در این میان، رهبری کارآفرینانه می تواند بر ارتباط بین مدیریت دانش و خودکارآمدی کارآفرینی تأثیرگذار باشد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی رابطه مدیریت دانش و خودکارآمدی کارآفرینی با نقش میانجی رهبری کارآفرینانه پرداخته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است که با روش توصیفی - همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مدیران و کارمندان ارشد شهرک صنعتی سیرجان بود که تعداد 384 نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که داده های گردآوری شده آن با استفاده از نرم افزارهای SPSS26 و Amos24 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مدیریت دانش تأثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدی کارآفرینی دارد. همچنین، رهبری کارآفرینانه نقش تسهیل کننده ای در این رابطه ایفا می کند. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود شرکت های صنعتی از سیستم های مدیریت دانش بهره مند شده و از رهبران کارآفرین جهت تقویت خودکارآمدی کارآفرینی کارکنان استفاده نمایند.